1 MIKKOTOKO | พังหมดแล้ว

 

| ตอนนี้เราแต่งขึ้นแบบลวกๆล้วนๆไม่ได้แก้คำไรเลย |

| ส่วนใหญตอนโดจินแบบนี้เราแต่งเพื่อบันเทิงเท่านั้น |

🔞 TW  🔞

ค่อนข้างจะรุนแรงและเกี่ยวกับการข่มขืน

ทั้งหมดนี้เป็นเพียงจิตนาการของเรานะคะอาจจะไม่ตรงกับความจริง

*การข่มขื่น*

การข่มขื่นไม่ว่าเกิดขึ้นกับใครก็ถือว่าเป็นสิ่งที่โหดร้ายมากๆ 

ถ้ามีรสนิยมที่ชอบแบบนี้แต่ไม่ได้ทำร้ายใครก็ถือว่าดีไปค่ะ

แต่ถ้าอ่านแล้วไปทำจริงๆอันนี้จะสาปให้ดู

*เราไม่เคยมีเซ็กและไม่เคยดูหนังโป๊

เรื่องที่เรามาแต่งก็อ่านผ่านๆมาจากเพจแอดชิลลี่ อาจจะไม่ตรงกับความจริงนะคะ*

 ณ โถงทางเดินกลับไปยังห้องขังของนักโทษของมิลแกรม มีร่างของหญิงสาวในวัยอายุ20ปีเดินอยู่ นักโทษหมาย010ยุสึริฮะ โคโตโกะ นั้นคือชื่อของเธอ ตอนนี้โคโตโกะกำลังเดินสำรวจไปรอบๆเหมือนเช่นทุกวัน เธอเดินไปและคิดวิเคราะห์ไปด้วยเธฮคำนึงถึงว่าควรจะทำอะไรหรือมไ่ควรทำอะไรหรือคิดว่าตัวเองจะถูกให้อภัยรึเปล่า ในเวลาหลายวันที่มานี้สิ่งที่น่าสนใจคือนักโทษหมายเลข 009 คายาโนะ มิโคโตะ เพราะมิโคโตะดูท่าจะมี2บุคคลิกเธอได้เจอเหตุการ์ณที่มิโคโตะพุ่งเข้าทำร้ายผู้คุมนักโทษ และนั้นก็โชคดีที่เธอได้แอบเฝ้ารออยู่จึงสามารถช่วยผู้คุมไว้ได้ทัน ในการกระทำของมิโคโตะช่วงแรกเขาจะเป็นมิตร ค่อนข้างจะเป็นกันเองมากด้วย แต่พอเขามีอาการหายใจหอบเขาก็จะกลายเป็นคนละคนเหมือนกับสัตว์ร้ายเธอไม่รู้หรอกว่ามิโคโตะอาจจะแสร้งทำก็ได้ว่าเขามี2บุคคลิกเพราะในสมัยนี้ ก็มีจำพวกที่ชอบทำตัวเป็นจูนีเบียวอยู่เสมอๆ มิโคโตะเองก็คงเป็นอีกคนละมั้ง หญิงสาวรู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังเดินตามเธอแต่พอเธอจะหันไปมองก็ถูกร่างของคนหนึ่งผลักเข้ากำแพงมือสองข้างของเธอถูกจับไว้ เสียงหายใจดังของร่างที่ผลักเธอเข้ากำแพง ตอนนี้ใบหน้าของเธอและเขาใกล้ชิดกันมากๆจนรับรู้ถึงลมหายใจเลยด้วย “ทำแบบนี้ทำไม? มิโคโตะ”โคโตโกะพูดออกไปอย่างหัวเสีย เธอมองชายหนุ่มอย่างไม่ได้หวาดกลัวเลยด้วยซ้ำ “อยากจะโดนฉันจัดการแบบวันนั้นอีกรึไง?”คำถามที่ถูกเอ่ยจากเธอไม่ได้เข้าหูของมิโคโตะแม้แต่น้อย และเสียงหอบก็ดูเหมือนจะดังขึ้นด้วยเธอไม่ยอมอยู่ในท่าแบบนี้นานๆหรอก เธอผลักร่างของชายหนุ่มออกด้วยแรงที่มี “การที่นายทำแบบนี้มันไม่ต่า-”ไม่ทันที่เธอจะเอ่ยอะไร บางของเธอถูกประกบด้วยริมฝีปากของอีกฝ่ายทันที มิโคโตะรวบมือของเธอไว้อย่างสุดแรงที่ต่างจากก่อนหน้านี้ โคโตโกะชะงักและเธอกำลังถูกลวนลามโดยมิโคโตะนี่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนและเธอไม่รู้จะต่อต้านยังไง “อึ่ก”เสียงของโคโตโกะที่เล็ดรอดออกมามิโคโตะไม่รอให้เธอใช้แรงอะไรเขาสอดแทรกลิ้นเขาไป เกิดอะไรขึ้น? นี่คือคำที่อยู่ในหัวของเธอ ทำไมแรงถึงไม่ส่งไปเลย? เธอพยามดึงมือที่ถูกรวบไปอีกทางเพื่อให้มิโคโตะปล่อยแต่มันกลับทำให้ปากของเธอถูกรุกรานหนักกว่าเก่าอีก โคโตโกะดิ้นรนสุดชีวิต ทั้งชีวิตที่ผ่านมาเธอไม่เคยถูกทำแบบนี้มาก่อนและเธอก็ไม่อยากทำมันด้วย! ในที่สุดมือของเธอก็เป็นอิสระแต่มือของมิโคโตะกลับโอบเอวเธอไว้แทนมืออีกข้างก็บีบคางของเธอเอาไว้ ความร้อนเริ่มทวีคูณขึ้นเพียงแม้จะเพียงจูบแต่มันกลับสะท้านไปทั่วร่างกายมิใช่น้อยเลย ลิ้นที่พยามสอดแทรกภายในปากของทั้งคู่ ก่อนที่มันจะจุดชนวนอะไรไปมากกว่านี้โคโตะโกะกำหมัดง้างมือของตัวเองอย่างสุดแรงที่มีและฟาดชกเข้าไปยังใบหน้าของมิโคโตะอย่างจัง จนอีกฝ่ายเซลงไป “แฮ่ก…..แฮ่ก…”เสียงหอบจากหยิงสาวมันดังไปทั่วโถงทางเดินที่เงียบงัน ใบหน้าของเธอแดงก่ำริมฝีปากเปรอะน้ำลายเธอยกมือปาดมันออกอย่างหัวเสียเธอไม่รอให้มิโคโตะลุกขึ้นอีกครั้งเธอกระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายขึ้นมา และชกซ้ำลงไปอีก “แก…..”ใบหน้าของเธอมันทั้งแดงและเต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธ แต่กลับกันช่างแตกต่างจากมิโคโตะบัดนี้ใบหน้าของเขาเปรากฏรอยช้ำและเลือดที่ไหลจากจมูกหรืออาจจะปากด้วยเพราะโคโตโกะชกเข้าใบหน้าของเขาอย่างแรง มิโคโตะไม่ได้กลัวเลยและเขาก็เลียเลือที่ไหลเปรอะลงข้างริมฝีปากของเขา อย่างเยาะเย้ยและมันชวนทำให้น่าหงุดหงิด “ไอ่เวร...นี่…..ถ้าแกทำแบบนี้อีกครั้ง….ฉันจะไม่สนห่าอะไรอีกแล้ว….สนไม่สนว่าฉันจะโดนมองว่าอะไร แต่ฉัน จะฆ่าแกซะ ไอ่เปรต….”นั้นคือคำที่สถบออกมาจากปากของโคโตโกะ เธอดูโกรธมากแต่ในสายตาของมิโคโตะมันยังคงสวยเหมือนกับทุกครั้งที่เขาเห็น โคโตโกะ“โกรธขนาดนี้…..นี่จูบแรกหรอ?”น้ำเสียงขบขันจากมิโคโตะมันทำให้โคโตโกะรู้สึกโกรธมากขึ้นเธอหันกลับไปมองมิคอย่างรวดเร็วและจ้องด้วยสายตาอาฆาตแค้นแต่เธอก็หันกลับไปและเดินกลับไปยังห้องขังของตัวเอง มิโคโตะมองร่างของหญิงสาวที่เดินจากไปเขายังคงนั้งที่เดิมเหมือนกับตะกี้ที่ถูกโคโตโกะซัดหน้าจนล้มไป เขายกมือปาดเลือดที่ไหลลงจากจมูกและปากของตน แน่นอนว่านี่ไม่ใช่มิโคโตะที่ทุกคนรู้จักเขาคืออีกคนข้างในตัวของมิโคโตะอีกที มันอดใจไม่ได้เลยที่จะไม่ให้ใจหลงไหลเธอ ดูก็รู้ว่าโคโตโกะน่าจะเป็นคนที่เพอเฟ็คกับทุกอย่าง ก่อนที่จะถูกพามาที่มิลแกรมเธอคงจะมีคนจีบเยอะอยู่แน่ๆเลยเพราะเธอทั้งมีเสหน่และสวย น้ำเสียงของเธอก็น่าฟังถึงมันจะไม่ได้หวานเหมือนกับเสียงของนางฟ้าแต่มันก็มีสเหน่พอควรเลยมิโคโตะรู้สึกหลงรักเธออย่างจังเลยล่ะ “โอ้ย….”มิโคโตะกุมหัวตัวเองเหมือนว่าเขาจะกลับเป็นปกติแล้ว มิโคโตะหันสายหันขวาอย่างงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมตัวเองถึงนั้งลงกับพื้น เขามองมือที่มีรอยเลือดจางๆอย่างสับสน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขา สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงแผ่นหลังของโคโตโกะที่เดินจากไปไกล โคโตโกะเดินเข้าไปยังห้องขังตัวเองและปิดประตูลงเธอรู้สึกโมโหไม่ใช่น้อยเลยแต่ในหัวกลับนึกถึงความรู้สึกที่ผ่านริมฝีปากนั้น ปลายนิ้วสัมผัสกับริมฝีปากสวยนั้นเธอขมวดคิ้วทันที มิโคโตะคิดอะไรอยู่ถึงทำเรื่องแบบนี้? โคตรน่าขยะแขยงเลย เธอนั้งลงบนเตียงที่มีหมอนหนึ่งใบแค่นั้นและค่อยๆเหงยมองกล้องวงจรปิดที่จับตาดูเธออยู่ ทำไมกล้องถึงไม่แจ้งเตือนว่าเธอกำลังถูกลวนลาม? หรือพวกเขากำลังคิดว่าการที่มิโคโตะกับเธอแบบนั้นคือพวกเรากำลังรักกันงั้นหรอ? แบบนี้ยิ่งน่าโมโหเข้าไปใหญ่ เธอรู้สึกปวดไม่ใช่น้อยที่มาคิดมากเรื่องแบบนี้สิ่งที่เธอควรคิดคือจะกวาดล้อมยังไงให้เอสมาร่วมมือด้วยต่างหากแต่กลับมีเรื่องไม่เป็นเรื่องมาเกิดขึ้นแทนนี่สิ แค่นี้ก็มากเกินพอแล้วเธอไม่อยากคิดอะไรมากกว่านี้เธอค่อยๆโน้มตัวลงบนเตียงที่ไร้ซึ่งผ้าห่มแต่นั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอเพราะเธอไม่ได้นอนในที่ปกติอยู่แล้ว เธอนอนลงและหลับตาปล่อยให้ตัวเองจมสู่ห้วงนิทรา มิโคโตะเองก็ไม่ต่างกันเขานั้งคิดถึงเรื่องบางเรื่องและเรื่องที่เขาคิดคือเรื่องของโคโตโกะ วันเวลาของมิลแกรมผ่านไปนานแค่ไหนเขาก็ไม่รู้หรอกแต่ว่ารู้ตัวอีกทีเขาก็รู้สึกหลงรักโคโตโกะเข้าซะแล้วมิโคโตะนั้นมุ่งมั่นที่จะเข้าหาเธอมากๆแต่พอชวนคุยกลับรู้สึกอึดอัดจนไม่สามารถชวนคุยต่อได้เลยเธอดูจะระแวงแต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น และมันยิ่งทำให้เขาชอบเธอเข้าขั้นไปอีก แต่ปัจจุบันก็ยังไม่กล้าอยู่ดี…. “นี่มันเกิดอะไรขึ้น เนี่ย….”เขาพูดกับตัวเองและขยี้ผมตัวเองแรงๆมิโคโตะไม่รู้หรอกว่าตัวเองทำอะไรไว้แต่เขาว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ๆ มิโคโตะนอนลงบนเตียงเขาหยิบหมอนใบเดียวที่มีมากอดไว้และนึกคิดว่ามันคงดีถ้าเขาและโคโตโกะได้คุยกันอย่างเป็นมิตร บางทีพวกเขาอาจจะเข้ากันได้ดีก็ได้นะ ยามค่ำคืน…..บานประตูถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างของหญิงสาวที่นอนหลับใหลอยู่ชุดนักโทษสีขาวดำตัดกับกางเกงยีนขาสั้นข้างในมันเผยต้นขาสีขาวสวยอย่างชัดเจนมันช่างเชิญชวนให้เข้าไปลูบไล้เหลือเกินใบหน้าตอนหลับใหลของเธอก็ดูน่ารักและช่างแตกต่างจากตอนที่เธอกำลังตื่น ร่างสูงค่อยๆเดินก้าวเข้าไปหาร่างของหญิงสาวและหยุดลงตรงหน้าเตียงสีขาวนั้น เสียงลมหายใจดังเข้าออกสม่ำเสมอคือสิ่งที่ย้ำเตือนว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วขาขาวนั้น ไออุ่นจากร่างกายส่งมายังฝ่ามือที่สัมผัสเขายกยิ้มขึ้นอย่างพอใจและค่อยๆนั้งลงข้างๆเธอปลายนิ้วค่อยๆเลิกเสื้อให้สูงขึ้นเผยให้เห็นสรีระของเธอหน้าท้องที่ไร้ซึ่งการป้องกันมีเพียงแค่เสื้อกล้ามครึ่งตัวที่ปิดส่วนบนไว้เสื้อที่ถูกเลิกขึ้นก็ถูกนำไปมัดแขนของหญิงสาวไว้กับที่กั้นเตียง เธอยังคงหลับสนิทไม่ได้รู้สึกตัวอะไรเลยด้วยซ้ำ ฝ่ามืออุ่นลูบไปทั่วหน้าท้องสวยนั้นอย่างอ่อนโยน “น่ารักจังน้า” เสียงแหบพร่าเอ่ยออกมาอย่างเคลิบเคลิ้ม มิโคโตะยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อร่างของหญิงสาวดูมีปฏิกิริยาบางอย่างเธอส่งเสียงออกมาอย่างไม่สบายตัว “อือ…” เธอพยามเหมือนจะขยับตัวเล็กน้อยแต่ก็จัดที่ได้ มิโคโตะค่อยๆยกปลานิ้วมือสัมผัสไปยังบนใบหน้าสวยนั้นแก้มของเธอมันช่างนุ่มริมฝีปากเองก้เหมือนกันเชาโน้มตัวจุมพิตริมฝีปากสีชมพูสวยอย่างอ่อนโยน และมันก็ค่อยๆเริ่มรุกล้ำราวกับจะบดขยี้ริมฝีปากสวยนั้น ความร้อนเริ่มส่งถึงกันชายหนุ่มค่อยๆครอมร่างนั้นทั้งที่ยังมอบความหวานและความอุ่นแด่เธอด้วยอวัยวะเดียวกัน เสียงครวญครางเบาๆดังขึ้นมาจากร่างของหญิงสาวที่ถูกมอบความหวานแสนร้อนรุ่มให้ มือสองข้างลูบและสัมผัสไปยังมวลร่างกายอย่างโหยหา มือข้างนึ่งสอดเข้าไปยังใต้ร่มผ้าและสัมผัสกับบางสิ่งข้างใน “อึ่ก..”เสียงของโคโตโกะดังเล็กรอดออกมาใบหน้าของเธเริ่มเปลี่ยนผันเป็นสีดง มิโคโตะถอนปากออกอย่างช้าๆน่าแปลกที่บรรยากาศรอบตัวน่าจะเย็นเฉียบกับร้อนแรงขึ้นมา หวาน นั้นคิดรสชาติที่ปรากฎอยู่ในหัวของมิโคโตะ เขาอยากทำร้ายร่างกายผอมบางตรงนี้ให้แหลกคามือเหลือเกิน มันคงจะดีถ้าเธอพยามดิ้นรนจากเขาแตแบบนี้มันก็ง่ายต่อการจะทำอะไร เขาค่อยๆสัมผัสไปยังสิ่งใต้ร่มนั้นและมันสะท้านไปทั่วร่างกายของหญิงสาว เธอทำสีหน้าอึดอัดและนั้นก็ยิ่งดูดีเลยปากของชายหนุ่มได้ประทับลงไปยังคอขาวๆที่มีปลอกคออยู่นั้นและค่อยๆกัดมันลงไปอย่างรุนแรง มันมีน้ำสีแดงไหลออกมาและมันทำให้เขาพอใจ “ที่นี่เธอก็เป็นของฉันแล้วนะ…โคโตโกะจัง…”เสียงอันแหบพร่าเอ่ยเรียกเจ้าหญิงที่ยังหลับใหลอยู่ มือที่สัมผัสบางสิ่งบนอกของหญิงสาวค่อยๆถูกเปลี่ยนเป็นบริเวณที่ต่ำลงมาผ่านหน้าท้องและค่อยๆถอดบางสิ่งที่ยังคงปกปิดร่างกายของหญิงสาวเอาไว้ กางเกงขาสั้นสีเทาถูกถอดออกอย่างช้าๆ และเหลือเพียงสิ่งเดียวที่ยังคงปกปิดไว้ก็คือชั้นในแต่ดูเหมือนเธอเริ่มจะแฉะซะเสียแล้ว เขาเองก็ไม่ต่างกันยิ่งเห็นสภาพร่างกายของเธอแบบนี้จะมีใครบ้างที่ไม่อยากเข้าทำแบบนี้กับเธอ? อวัยะบางสิ่งชูชันขึ้นมาอย่างต้องการสอดใส่เข้าไปถึงภายในมดลูกของโคโตโกะถ้าทำแบบนั้นเธอก็เป็นเพียงแค่ของเขาเพียงคนเดียวแล้ว มือเรียวค่อยๆสัมผัสลงไปยังบางสิ่งที่เปียกปอนของหญิงสาว”อ๊ะ….”เสียงครางดังขึ้นเมื่อถูกสัมผัสมันช่างหวานต่างจากเสียงตอนที่เธอพูด ยิ่งใช้ข้อนิ้วกดนวดมันลงก็ยิ่งทำให้เธอบิดเร้ามากขึ้นเท่านั้นน้ำภายในเริ่มทำให้เนื้อผ้านั้นเปียกแฉะมากกว่าเป็นทุนเดิม มิโคโตะยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อโคโตโกะดูจะรุ้สึกเสียวกับการกระทำของเขา เขาแหวกผ้าที่ปิดช่องทางบางสิ่งไว้ออกมันเห็นได้ชัดเจนเลยว่าเธอมีอารมณ์ร่วมไปกับการกระทำของเขา เขาไม่รอให้เสียเวลามิโคโตะเลียนิ้วกลางและนิ้วชี้ของมือข้างขวาของเขาจนมันชุ่มไปหมดเขาค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปโดยเพียงใส่ไปแค่นิ้วกลางเท่านั้นแค่เพียงสอดใส่ร่างกายของโคโตโกะก็สั่นขึ้นมา นิ้วยาวนั้นถูกขยับคลึงไปมาเข้าและออกเบาๆเพื่อหวังว่ามันจะขยายออกและมากพอที่จะให้ของเข้าใส่เข้าไปได้ไม่นานเขาก็เพิ่มนิ้วนางเข้าไปแต่ครั้งนี้เพียงแค่สอดเข้าไปก็ง่ายมากเหมือนร่างกายของเธอกำลังเรียกร้องเขาอยู่เลย นิ้วมือที่ขยับช้าๆเบาๆก็เริ่มแรงขึ้น โคโตโกะส่งเสียงครางออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ เธอแสดงสีหน้าออกมาด้วยความรู้สึกเสียวส่านจากปลายนิ้วที่เรียวยาวของมิโคโตะ นิ้วของมิโคโตะนั้นช่างเย็นเฉียบต่างจากภายในช่องทางของเธอมันอุ่นและร้อนมากยิ่งขยับก็ยิ่งแฉะมากขึ้นร่างกายก็จะสั่นมากขึ้นเช่นกัน เขาค่อยๆถอนนิ้วยาวออกอย่างช้าๆเขาคิดว่ามันคงพร้อมแล้วสำหรับบางสิ่งที่เอาไวเชื่อมร่างกายของมิโคโตะและโคโตโกะเข้าด้วยกัน ดวงตาที่หลับใหลได้ลืมตาขึ้นมาเธอมองภาพตรงหน้าอย่างสลึมสลืมแต่ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นการกระทำของมิโคโตะ เธอไม่รอช้าใช้แรงที่ตนมีถีบไปยังเบ้าหน้าของชายหนุ่มสุดแรงจนมิโคโตะเกือบจะตกเตียงไปโคโตโกะพยามดึงแขนตัวเองเพื่อจะจัดการกับบุคคลตรงหน้าแต่ก็ต้องชะงักไปเธอแหงนมองมือทั้ง2ข้างทีถูกมัดด้วยเสื้อของเธอมันถูกผูกติดไว้กับที่กั้นเตียง เธอคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราดมันเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกล่ามโซ่ไว้เลย เธอดึงแขนของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง โคโตโกะกรีดร้องอย่างโกรธเคืองมันช่างรุนแรงจนไม่สามารถหยุดมันไว้ด้วยมือเปล่าได้เลยล่ะ “มึง!! ไอ่เหี้ยนี่!! กูจะฆ่ามึง!!!”นั้นคือคำที่ออกมาจากปากของหญิงสาวที่กำลังจะถูกขมขื่น” ไอ่เวรเอ้ย!! ทำไมไม่มีใครมา?!! ปล่อยกู!!! ไอ่มิโคโตะ!!! ถ้ามึงเข้ามา!!! กูจะถีบมึงแน่!!”เธอช่างมีสภาพที่น่าเวทนามาก แขนสวยๆถูกดึงกระชากด้วยแรงของเธอเองจนเป็นรอยช้ำ มันโหดร้ายแต่ก็บ้าคลั่ง “อ๊า….นี่สิ…ที่อยากเห็น”มิโคโตะยกมือจับแก้มที่ถูกฝ่าเท้าของโคโตโกะถีบมา เขาไม่ได้แคร์เลยว่าโคโตโกะตื่นมาแล้วเขาจะทำยังไงต่อ และแบบนั้นมันทำให้เธอโมโหและคลั่งไปอีก “อ๊ากกกกกก!!!”เธอคำรามถ้าเธอหลุดออกมาเธอคงจะซัดกน้าเขาจนตายอย่างแน่นอน ชายหนุ่มค่อยๆขยับตัวเข้าไปหาอย่างไม่เกรงกลัว โคโตโกะพยามจะถีบอีกครั้งแต่ครั้งนี้ขาทั้ง2ข้างของเธอถูกจับไว้เรียบร้อย “มาเริ่มกันเลยดีกว่านะ…โค๊ตจัง”น้ำเสียงที่เอ่ยออกมาอย่างดีใจช่างต่างกับหญิงสาวที่กำลังดิ้นรนอย่างเอาแรง ชายหนุ่มจับขาทั้ง2ข้างของเธอพาดบ่าแต่เธอก้ไม่ยอมลดละและทุบหลังของมิโคโตะด้วยขาของตัวเองและมันค่อนข้างรุนแรงแต่มันไม่ด้สะทกสะท้านต่อมิโคโตะแต่อย่างใด “อ่อก!” หมัดหนึ่งถูกต่อยไปยังหน้าท้องสวยนั้นอย่างแรง โคโตโกะส่งเสียงจุกออกมาอย่างเจ็บปวด “ถ้าดื้อน่ะก็ต้องโดนทำโทษนะ…เข้าใจมั้ย?”รอยยิ้มถูกเติมเต็มบนหน้าของชายหนุ่มต่างกับหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและโมโหร้าย มือข้างหนึ่งบีบคอของเธอไว้แน่นจนเธอสำลักออกมา “เข้าใจใช่มั้ย?....โ ค โ ต โ ก ะ จั ง “ พอกล่าวจบมือเรียวนั้นก็ปล่อยคอของเะอให้เป็นอิสระ แรงในการขัดขืนของเธอถูกทลายไปหมดแล้ว เธอไอออกมาไม่หยุดแต่สายตายังคงไม่เปลี่ยนแปลงชายหนุ่มเลิกเสื้อนอกของตัวเองขึ้นและคาบมันไว้ในปากและปลดซิปลง โคโตโกะขัดขืนทันทีที่เห็นเธอตะโกนเรียกขอความช่วยเหลือสุดเสียงแต่ก็ต้องถูกฝ่ามือตบไปที่ยังใบหน้าจนเกิดเป็นรอยช้ำ “บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าดื้อน่ะ…”น้ำเสียงจากที่ดูอ่อนโยนก็เริ่มไม่สบอารมณ์ เธอมองร่างของชายหนุ่มที่ค่อยๆปลดและนำบางสิ่งออกมาจากกางเกง การขมขื่นคือสิ่งที่โหดร้ายสำหรับทุกคนที่ถูกกระทำในระยะเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยโดนแต่พอจะเข้าใจว่ามันรู้สึกยังไงและเธอก็กำจัดผู้คนที่ทำแบบนี้มามากพอควรเช่นกัน แต่ตอนนี้ถึงคราที่เธอต้องถูกกระทำดังเช่นเหยื่อบ้างเสียแล้ว “ไม่!! หยุดนะ!!! ถ้าแกทำแบบนี้มันคือการขมขื่นเลยนะ!!! นี่!!!!!!!!!”โคโตโกะเธอไม่ยอมแพ้ต่อกการดิ้นรนเธอพยามกรีดร้องแล้วกรีดร้องอีกและหวังว่าจะมีผู้คุมหรือใครสักคนได้ยินเธอและเข้ามาช่วย แต่มันกลับไม่มีดุจกับเสียงของเธอเป็นแค่สายลม เธอเหลือบไปเห็นกล้องวงจรปิดที่กำลังจับการดูเธออยู่เธอมองที่กล้องนั้นด้วยสายตาขอร้อง เธอมั่นใจว่าต้องมีใครสักคนที่อยู่หลังจอมองเธออยู่แน่ๆแต่ทำไมกัน? ทำไมยังไม่มีใครมาอีก? โคโตโกะรู้สึกถึงปากสิ่งที่กำลังสอดแทรกเข้ามายังช่องทางของเธอ เจ็บ นั้นคือสิ่งที่บงบอกความรู้ของเธอได้ในตอนนี้ เธอเริ่มกรีดร้องอย่างสงสารช่างต่างจากเอที่ซัดหน้ามิโคโตะเมื่อตอนเย็นเธออ้อนวอนขอร้องให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำนั้น มันหดหู่มากแต่การกระทำนั้นยิ่งเป็นการสนองความต้องการของมิโคโตะมากเสียกว่า “หยุด!!! มันเจ็บ!!!! ปล่อยฉัน!!!! อึ่ก!!”เสียงกรีดร้องดังปนกับเสียงครวญครางที่ทรมานชายหนุ่มไม่ด้สนใจแแม้แต่น้อยว่าช่องทางการสวมใส่มันจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดแค่ไหน เขาดันมันเข้าไปเรื่อยๆจนส่วนหัวสามารถเข้าไปได้ แต่ดูก็รู้ว่าถ้าใส่เข้าไปหมดมันต้องทำให้เกิดการฉีกขาดอย่างแน่นอน หญิงสาวรู้สึกทรมานเธฮดิ้นจนหมดแรงสภาพของเธอมันน่าสมเพชมาก เธอพูดครำครวญไม่รู้อีกกี่หมื่นครั้งเธอขัดขืนไปกี่ร้อยครั้งมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย มันเจ็บมากๆเหมือนข้างในช่องทางจะขาดออกมาจริงๆและมันต้องขาดแน่ๆถ้าถูกใส่แต่มีหรือฆาตกรต่อเนื่องอย่างมิโคโตะจะยอมปล่อยเธอไป แค่เสี้ยวนาที…….แก่นกายของมิโคโตะก็ถูกกระแทกแรงเข้ามาและมีบางสิ่งที่ตามมาก็คือเสียงของบางสิ่งที่ฉีกขาด….โคโตโกะช็อกเธอรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเพียงแค่ส่วนหัวเข้ามาและตอนนี้ทั้งหมดแก่นกายของเขาก็เข้ามาและถูกเชื่อมกับเธอเรียบร้อยแล้ว ในนิยายหรือหนังโป๊การที่มีอะไรกันครั้งแรกมันดูง่ายดายจนน่าแปลกประหลาดเพราะมันคงแต่งมาเพื่อสนองตัณหาเลยจึงไม่สมจริงเท่าไหร่ แต่ความเป้นจริงน่ะโหดร้ายกว่านั้น ช่องทางของเพศหญิงน่ะมันแคบมากถ้าไม่ทำให้ดีก็จะฉีกขาดและสร้างความเจ็บปวดรวดร้าวได้ สิ่งที่ปรากฎในหัวของโคโตโกะคือความทรมานเธอได้กลิ่นเลือดจางๆที่น่าจะมาจากต้อนเสียงของสิ่งที่ฉีกขาด เจ็บมากๆ ทรมาน ดวงตาที่มีแววตาเริ่มจางหายไปเธอรู้สึกว่าจิตตใจถูกทำลายลงไปแล้ว ดวงตายังคงจับจ้องกล้องวงจรปิดนั้นอยู่จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้….เธอคงจะขัดขืนไม่ไหวแล้วจริงๆ ทุกอย่างเหลือเพียงความทรมาน มิโคโตะยังคงสนองตัณหาตัวเองเข้าสอดเข้าและออกตามที่ใจตนต้องการภายในของโคโตโกะช่างคับแน่นแต่ก็ชวนให้รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกมันเสียวส่านและร้อนแรง “อ๊าห์…”เขาส่งเสียงครางออกมาอย่างพอใจเขาทำแบบนั้นจนใกล้เสร็จเขากระแทกมันเข้าไปถี่ขึ้นเรื่อยๆมือ2สองจับเอวและสะโพกของเธอไว้ แต่ทุกครั้งที่ถูกกระแทกเข้ามาสิ่งเดียวที่มอบและส่งไปถึงเธอคือความเจ็บทุกครั้งที่ถอนออกทุกครั้งที่สอดใส่มันจุกเจ็บไปหมดทั่วภายในมันเป็นอย่างงั้นซ้ำๆถี่ๆจน โคโตโกะรูสึกถึงความอุ่นภายในช่องปากมดลูกของเธอมันอุ่นและร้อนแต่ก็ชวนให้รู้สึกน่าขยะแขยงมากกว่าที่จะรู้สึกเสียว ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แต่มิโคโตะมีปฏิกิริยาที่ต่างไปเขาทำท่าเหมือนกำลังปวดหัวมือข้างหนึ่งกุมที่หัวของเขาไว้ เขาร้องโอดโอยออกมาดวงตาที่เคยไร้แววตาก็เริ่มปรากฎขึ้นมาเหมือนมิโคโตะคนเดิมจะกลับมาแล้วเขาค่อยๆหันไปมองรอบๆอย่างสับสน เขามองไปยังร่างของโคโตโกะที่นอนแน่นิ่งดวงเหม่อลอยไร้อารมณ์ภาพช่างหดหู่เกินกว่าจะรรยายได้ของเธอมีรอยช้ำบางจุดและบนใบหน้าที่เคยสวยงามนั้นก็มีรอยช้ำเหมือนกันถูกบางสิ่งกระแทกมา ดวงตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่กล้องวงจรปิดดงเหทือนจะขอร้องให้ใครสักคนมาช่วยเธอ มิโคโตะก้มมองบางสิ่งที่เชื่อมต่อร่างกายของตนและโคโตโกะไว้ มันทำให้เขารู้สึกช็อกมากกว่ามันเหมือนทุกอย่างกำลังพังลงมาเขาค่อยๆถอนสิ่งที่เชื่อมไว้กับร่างกายออกมาอย่างช้าๆเพื่อหวังไม่ให้หญิงสาวนั้นเจ็บปวดแต่ก็ต้องชะงักไป….เพราะหลังจากนำแก่นกายออกมามีของเหลวสีขุ่นขาวปนกับสีแดงเข้ม สำหรับมิโคโตะเหมือนทุกอย่างกำลังพังลงมาจริงๆเขาขมขื่นโคโตโกะและยังหลั่งในอีกแถมข้างในนั้นก็มีเลือดออกแปลว่ามันต้องฉีกขาดแน่ๆ เขาทำร้ายจิตใจและร่างกายของโคโตโกะอย่างโหดเหี้ยวถึงเขาไม่รู้ว่าจะเกิดขึ้นแต่สิ่งๆนี้ต้องเป็นตราบาปของเขาชั่วชีวิตรวมถึงเธอด้วย……