Haikyiuu | OiIwa/IwaOi |เนื่องฉลองปีใหม่2022

 

🔞เนื้อหาไม่เหมาะสมกับคนอายุ18ปี🔞

 

*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

*อะแห่มๆ ยังไงก็ขอบอกไว้ก่อนนะคะ

ว่าอย่าหวังอะไรมากกับโดจิน

ที่จะได้อ่านต่อไปนี้เพราะเราชอบอ่านพวกมังงะBLที่บ้าๆบอๆ

อยู่แล้วเลยแต่งตามใจฉัน

อาจจะไม่เหมาะสมหรือแหกคาร์ตัวละครต่อไปบ้าง

ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหายแต่อย่างใด

ถ้าหากอ่านข้อความนี้แล้วยังจะอ่านต่ออยู่อีก

ก็ขอให้ทราบไว้ว่าทางผู้แต่งจะไม่รับผิดชอบเรื่องใดๆทั้งสิหลังจากคุณอ่านจบ*

“อรุณสวัสดิ์ อิวะจัง”โออิคาวะกล่าวทักทายร่างสูงที่กำลังยืนรอเขาในตอนเช้า “กว่าจะมา กะจะให้ยืนรอไปถึงไหน?” อิวาซึมิเปิดประเดิมดุโออิคาวะอย่างเช่นทุกวันแต่ดูเหมือนเจ้าโออิคาวะจะไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย “น่าๆ ยังไงอิวะจังก็รอเค้าอยู่แล้วนี่” เสียงนอมแนมกวนประสาทที่โออิคาวะมักจะทำใส่อิวาซึมิเป็นประจำขณะพูดก็เอามือเกาะแกะไปด้วย “อย่ามาจับแบบนี้ได้มั้ยมันหนัก” เขาพูดออกได้วยน้ำเสียงแข็งและดุ แต่นี่คงเป็นสิ่งที่โออิคาวะต้องการเลยยิ่งเกาะแกะเขาหนักขึ้นไปอีกถึงมันจะน่ารำคาญแต่อิวาซึมิไม่ได้สนใจเพราะรู้ว่าถ้ายิ่งสนใจก็คงโดนปั่นประสาทอีกแต่ผิดคาดไป ฝ่ามือของโออิคาวะขย้ำบั่นท้ายของอิวาซึมิอย่าเต็มมือและเตรียมชิ่งหนีไป แต่โออิคาวะจะหนีพ้นถึงแม้จะวิ่งนำหน้าไปไกลก็ตามแต่รึจะสู้อิวาซึมิผู้ที่ศักยภาพทางร่างกายที่แข็งแกร่งเกินกว่าใคร แต่ไม่ทันที่อิวาซึมิไล่ตามโออิคาวะได้ทันผู้ที่นำหน้าเขากลับสะดุดล้มหนาทิ่มกับพื้นไปเสียก่อน อิวาซึมิมองร่างของโออิคาวะอย่างสมเพชแต่ก็ไม่ได้อยู่เฉยแต่เดินเข้าไปใกล้ๆเพื่อดูอาการ โออิคาววะลุกขึ้นนั้งและจับจมูกของตนที่แดงเพราะไถลไปกับพื้นแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไรมาก อิวาซึมิจึงตบไปที่หัวของโออิคาวะเพื่อแก้แค้นที่เขาจับก้นของตน “เจ็บนะ อิวะจัง!! ฉันพึ่งล้มหน้ากระแทกพื้นมาเลยนะ นายสิต้องถามฉันว่าเป็นอะไรมั้ยไม่ใช่มาตบกันแบบนี้สิ!!!” โออิคาวะพูดตะโกนใส่อิวาซึมิแต่เหมือนเจ้าตัวจะดูโกรธกว่าเก่า 

“ห๊า? แล้วใครใช้ให้จับก้นคนอื่นแล้ววิ่งหนีล่ะ? ถ้าอยู่เฉยๆแกก็คงโดนแค่ตบหัวแค่นั้น”

“แล้วทำไมฉันจะจับก้นของอิวะจังไม่ได้ล่ะ!!”

“แล้วทำไมแกต้องจับของฉันด้วยวะ?!!”

“ก็เพราะนายคบกับฉันไง อิวะจัง!!!”

“งั้นแปลว่าฉันก็จับก้นแกได้ใช่มั้ย?”

อิวาซึมิพูดด้วยน้ำเสียงเข้มและต่ำกว่าปกติจนน่ากลัว และไม่ทันที่จะให้โออิคาวะป้องกันตัวฝ่ามือของอิวาซึมิก็ขย้ำก้นของเขาเต็มแรง จนมันรู้สึกเจ็บมาก “อ๊ากก!! อิวะจังมันเจ็บนะ!! นี่กะจะให้ก้นฉันพังเลยหรอ?!!”  โออิคาวะร้องเสียงหลงออกมาอย่างเจ็บปวดแต่ยังไงก็น่าสมควรเพราะเขาเองก็เป็นเริ่มก่อน 

“อนาจาร”

“อี๊” 

ฮานามากิและมัตสึคาวะมองสภาพร่างของชายหนุ่มมัธยมปลายปี3นั้งลงกับพื้นและกำลังจับก้นกันอยู่นี่มันน่าสมเพชมาก แทบไม่อยากบอกเลยว่ารู้จักกับ2คนนี้เหมือนทั้งคู่จะรู้ตัวเลยหันมามองร่างของ2คนที่ยืนมองพวกเขาอยู่  “มักกี้!! มัตสึ!! ช่วยด้วย!!อิวะจังจะขย้ำก้นฉันจะแตกอยู่แล้ว!!” โออิคาวะเรียกร้องอย่างขอความช่วยเหลือแต่กลับโดนเมินและเดินผ่านไป  “นี่พวกนายไม่กลัวคนอื่นมองเลยรึไง”ฮานามากิพูดออกมาอย่างลอยๆ”ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอยู่ม.ปลายปี3แล้วน่ะ”มัตสึคาวะก็พูดลอยๆเช่นกัน แต่มันกลับแทงใจร่างของ2หนุ่มที่นั้งอยู่บนพื้นในสภาพที่ค่อนข้างแปลกๆ  โออิคาวะและอิวาซึมิค่อยๆลุกขึ้นและปัดฝุ่นออกจากตัวและเดินไปโรงเรียนอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพวกเขาก็รู้สึกอายไม่ใช่น้อยที่ทำเรื่องเมื่อคู่ไป  “เจ็บมั้ย?” อยู่ๆอิวาซึมิถามขึ้นมาในขณะเดินอย่างเงียบๆ “เจ็บสิทั้งหน้าทั้งก้นเลย ขย้ำมาได้อ่ะ” โออิคาวะพูดไปและลูบๆก้นของตัวเองไป “ทีหลังนายต้องถนอมฉันบ้างนะ” อิวาซึมิกรอกตามองบนอย่างเบื่อหน่าย “นี่!! อย่ามาทำหน้าแบบนั้นสิ!! “ ยิ่งพูดก็รู้สึกยิ่งหน้าโมโห “แล้วทำไมฉันต้องถนอมแกด้วย? มันก็มีแค่ ฉัน กับ แกไม่ใช่รึไง ไอเบื๊อก” คำพูดที่ดูไม่น่าเข้าใจแต่โออิคาวะกลับเข้าใจมันดี มันหมายถึงไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงหรือทำอะไรที่ต่างจากเดิมหรอก ยังไงมันก็มีเพียงแค่ เขากับอิวะจัง นี่  นั้นคือสิ่งที่โออิคาวะคิดในหัว 

ไม่นานพวกเขาก็เดินทางมาถึงโรงยิมที่พวกเขาจะฝึกวอลเล่บอลทุกเช้ารุ่นน้องกล่าวทักทายพวกเขานั้นเป็นเรื่องปกติ แต่วันนี้เหมือนมีบางสิ่งที่แปลกไป โออิคาวะดูจะทำตัวติดกับอิวาซึมิผิดปกติ “รับได้สวย!!”อิวาสึมิตะโกนพูดเมื่อรุ่นน้องตบลูกวอลเล่ลงพื้น มันเป็นแบบนี้ซ้ำๆจนครบทุกคน โออิคาวะทำหน้าที่เป็นกัปตันได้ดีเขาแบ่งทีมเป็น3ต่อ3เพื่อให้รุ่นน้องได้แข่งกันเพื่อจะได้เป็นการฝึกซ้อมแต่ตัวโออิคาวะนั้นไม่ได้ลงด้วยเขาเฝ้ามองอยุ่นอกสนามเพื่ออธิบายแก่เพื่อนร่วมทีมว่าต้องอย่างไรบ้าง   แต่กลับกันอิวาซึมิกลับลงเล่น โออิคาวะมองท่าทางของอิวาซึมิที่ขยับไปมาทั้งตบและรับลูก มันมีสเน่ห์มากถึงภายนอกอิวาซึมิจะดูไม่ต่างจจากคนทั่วไปแต่พออยู่บนสนามเขาเป็นวิงสไปค์เกอร์ที่เก่งมาก  ยิ่งมองก็เหมือนยิ่งตกหลุมรักอีกครั้งเลย “นี่โออิคาวะ!? ได้ยินมั้ย? โค้ชเรียกให้ไปทำหน้าที่ได้แล้ว!!”เสียงอิวาซึมิที่เรียกสติเขาให้กลับไปทำหน้าที่ของตน   

อิวาซึมิมองร่างสูงที่กำลังพูดอธิบายแทนโค้ชให้กับเพื่อนร่วมทีมฟัง ตอนที่โออิคาวะไม่ติดเล่นไม่ทำตัวนิสัยเสียมันดูดีมากเลยทีเดียวไม่แปลกใจเลยที่ผู็หญิงส่วนใหญ่ถึงชอบเข้าหาเขา นิสัยของเขาเป็นคารมณ์ดี เป็นมิตร ฉลาด หัวไว แถมยังจะหน้าตาดีอีก ยิ่งในเรื่องของวอลเล่บอลเขาเองก็จัดเป็นผู้เล่นที่เก่งกาจ ถึงบางครั้งจะมีเรื่องในหน้าปวดหัวไปบ้างแต่เขาเองก็ยังคงอยู่ข้างๆโออิคาวะไม่ไปไหนไกล ไม่อยากให้ใครสนใจไอ่หมอนี่เลยด้วยซ้ำ….    โดยไม่ทันรู้ตัวก็มีกระบอกน้ำมาสัมผัสที่แก้มของอิวาซึมิ  

“เหม่ออะไรน่ะอิวะจัง” น้ำเสียงของโออิคาวะฟังดูจะน้อยใจเบาๆเขาพูดและนั้งลงข้างๆอิวาซึมิและพิงเขาเบาๆก่อนจะยื่นกระบอกน้ำให้ “ขอบใจ”  เขารับมันมาดื่มและเหลือบมองคนข้างๆที่ดูท่าจะน้อยใจเรื่องอะไรไม่รู้ “นี่แกงอนฉันหรอ?” คำถามถูกโพล่งออกไปอย่างโต้งมันทำให้โออิคาวะสะดุ้ง “เอ๊ะ? ป่าว ฉันก็แค่…..ไม่มีอะไร” เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็เงียบไป 

“ถ้าไม่พูดฉันจะเตะแก ไอ่เบื๊อก”  

“ทำไมต้องใช้กำลังด้วยล่ะ!! อิวะจังใจร้าย!!”  แบบนี้ยิ่งน่าน้อยใจเข้าไปใหญ่เลย แทนที่จะถามดีๆกลับตอบว่าถ้าไม่ตอบก็จะเตะถึงยังไงการเค้นคำตอบจากเขาด้วยวิธีแบบนี้ก็สมเป็นอิวะจังดีจนเขารู้สึกโกรธไม่ลง  อิวาซึมิจับมือของโออิคาวะเบาๆและเขาก็รู้สึกถึงความอุ่นเล็กๆจากฝ่ามือนั้น "ฉันน่ะ...อยากให้อิวะจังสนใจแค่คนเดียวนะ...ตะกี้อิวะจังไม่ได้มองฉันเลยนี่" ถึงการน้อยใจของเขามันดูไร้สาระแต่มันก็อดไม่ได้เลยนี่ "เบื๊อกจริงๆเลยนะ" อิวาซึมิตอบกลับอย่างเงียบๆ…..  เพื่อนร่วมทีมของเขาจ้องมองที่พวกเขา2คนที่กำลังนั้งพิงกันและทำท่าทางเหมือนคู่รักแปลกๆ  

 "เฮ้ย!!!!จะหวานกันอีกนานมั้ย?!!!"ฮานามากิตะโกนจัดบรรยากาศของอิวาซึมิกับโออิคาวะ "หนวกหูน่า!!!!" โออิคาวะตะโกนกลับไปอย่างเกรวกราด เหมือนจะเคืองเล็กน้อย

"อิวะจังงงงงงง ไปกินข้าวกัน!!"เสียงอันเป็นเอกลักษณ์เอ่ยเรียกชื่อเล่นของอิวาซึมิ โออิคาวะยืนเกาะขอบประตูและทำท่าโบกมือไปมาเหมือนเชิญชวนให้ไปกับเขา อิวาซึมิเดินไปหาโออิคาวะที่ยืนอยูาตรงประตู พวกเขาเดินเคียงกันมุ่งหน้าไปยังโรงอาหาร โออิคาวะถูกทักทายจากผู้คนมากมายบางคนก็กรี๊ดกร๊าดเล็กน้อยเมื่อโออิคาวะโบกมือ

"นายนี่ฮอตจนน่าหมั่นไส้ชะมัด"

"อะไรกันน่ะ นี่อิวะจังหึงฉันหรอ?"

โออิคาวะปล่อยคำถามที่แทงใจอิวาซึมิอีกครั้ง “ฉันจะฆ่าแกไอเบื๊อกคาวะ!” ถึงแม้พฤติกรรมของโออิคาวะจะปั่นประสาทเขาไม่น้อยแต่พวกเขาก็ไม่เคยรู้สึกเกลียดกันสักครั้งการด่าของอิวาซึมิที่ด่าทอต่อโออิคาวะมันคงเป็นเรื่องปกติในชีวิตประจำพวกเขาอยู่แล้ว  “จะโกรธทำไมละ?  นายเองก็คงอยากมีสาวๆรุมล้อมอย่างฉันสินะ อิวะจัง” บทสนทนาที่ชวนน่ากำหมัดเริ่มขึ้นแล้ว ฮานามากิและมัตสึคาวะที่เดินมาพร้อมๆกันกับพวกเขาก็ไม่คิดที่จะห้ามแม้แต่น้อย “นี่แกใช้สมองส่วนไหนคิดวะ?” อิวาซึมิเริ่มแผ่รังสีทมึนออกมาอย่างน่ากลัวเผลอๆเขาอาจจะเอาส้อมฆ่าโออิคาวะจนตายเลยก็ได้แต่ถึงยังไงผู้รับชมอย่างฮานามากิและมัตสึคาวะก็ไม่คิดจะห้ามพวกเขาหรอก “สมองที่ไม่ได้มีแต่กล้ามเนื้อเหมือนอิวะจังไง”  และพวกเขาก็เริ่มตีกันด้วยวิธีไร้สาระตามประสาทพวกเขา ถึงแม้จะคบกันในฐานะแฟนแต่เหมือนพวกเขาจะไมไ่ด้มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย แต่นั้นก็ถือว่าดีเหมือนกัน ฮานามากิและมัตสึคาวะก็คิดเช่นนั้น

เวลาผ่านไปเหมือนโกหกตกเย็นก็ถึงเวลาของการซ็อมวอลเล่บอลอีกครั้งและมันก็จบลงอย่างรวดเร็วในระยะเวลาต่อมาการซ้อมวอลเล่บอลทำให้โออิคาวะและอิวาซึมิกลับดึกกว่าปกติเขาทั้งคู่จัดเตรียมอะไรหลายอย่างเพื่อรุ่นน้องในทีมในตอนนี้พวกเขาทั้งคู่กำลังเปลี่ยนเสื้อกัน อิวาซึมิถอดเสื้อวอมที่ชุมด้วยเหนื่อยออกอย่างปกติโดยมีโออิคาวะยืนมองอย่างไม่ละสายตาเขากลืนน้ำลายลงคออย่างเผลอตัว 

กล้ามของอิวะจัง!!

ตัวของอิวาซึมิค่อนข้างล่ำเลยทำให้เขามีกล้ามและแข็งแรง เหงื่อที่ไหล่ตามแนวหน้าท้องด้วยที่เขานั้นไมไ่ด้ใส่เสื้อกล้ามเลยตอนถอดเสื้อเลยทำให้เขาเปลื่อยถอนบนผิวสีแทนยิ่งทำให้อิวาซึมิมีสเน่ห์มากกว่าปกติ “แล้วแกจะไม่เปลี่ยนเสื้อรึไง?” อิวาซึมิถามโออิคาวะที่มัวแต่ยืนจ้องตนจนลืมตัว “อ่อ..กำลังทำจ๊ะ” โออิคาวะเปลี่ยนเสื้อไปมองการกระทำของคนข้างกายไปแต่เหมือนจิตใต้สำนึกเขาอยากจะเอ่ยปากชวนบางอย่าง

“นี่….อิวะจัง    อยากไปบ้านฉันมั้ย?  วันนี้พ่อแม่ฉันไม่อยู่นะ”

อิวาซึมิหันไปตามเสียงเรียกในขณะที่สวมเสื้ออยู่ บนใบหน้าของโออิคาวะตอนนี้แสดงถึงความต้องการของเขาอย่างเต็มเปี่ยมดวงตาที่ดหยหาตัณหาจ้องมาที่เขาแต่อิวาซึมิกลับไม่ได้แสดงท่าทีรู้สึกเขินหรืออะไรเพียงแต่แค่ทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ “งั้นก็คงต้องซื้อถุงยางเพิ่มใช่มั้ย? หรือว่าแกมีพอน่ะ?” โออิคาวะสะดุ้งกลับคำตอบที่ได้รับและกลับเขินอายแทน “อ่า….คิดว่าต้องซื้อเพิ่ม…มั้งนะ”

“กลับมาแล้วจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา”เสียงพูดของโออิคาวะที่เอ่ยออกมาเมื่อก้าวไปยังภายในบ้านที่เงียบสงบไม่มีคนอยู่กลิ่นหอมๆจางๆลอยอบอวนลอยมาแตะจมูก “อิวะจังอยากจะกินน้ำอะไรมั้ย? เดี๋ยวฉันขึ้นไปให้” เจ้าของบ้านหันหน้าถามแขกที่จัดวางรองเท้าอยู่หน้าประตูแต่ดูเหมือนแขกคนนี้จะไม่ได้สนใจเรื่องการต้อนรับเลยแม้แต่น้อย “ไม่ต้องหรอกยังไงซธพวกเราก็จะทำกันแล้วก็นอนนี่” คำพูดตรงไหตรงมาถูกเอ่ยออกมาอย่างเรียบง่ายและมันก็ใช่พวกเขามาที่นี่เพื่อมีอะไรกันแล้วก็นอนแต่อิวาซึมินี่ช่างไม่ละเอียละอ่อนเสียจริงเลย โออิคาวะชะงักกับคำตอบเล็กน้อยแต่ก็เดินนำขึ้นไปยังบนบ้านอย่างเต็มใจ ไม่นานพวกเขาก็มาถึงห้องนอนของโออิคาวะมันเหมือนเดิมกลิ่นของโออิคาวะฟุ้งกระจายทั่วทั้งห้องมันเป็นกลิ่นที่อบอุ่นแต่ก็แฝ้งความซุกซน “ทำหน้าแบบนั้นคืออะไรน่ะอิวะจัง” โออิคาวะถามอิวาซึมิที่ทำท่าเหมือนสูดอากาศเข้าไป ดวงตาสีถ่านไม้มองไปยังที่โออิคาวะมันเฉียบคมและดูเหมือนสามารถบาดใจเขาได้เพียงแค่พริบตาเดียว   “อะไรน่ะอิวะจังทนไม่ไหวแล้วหรอ?”  ร่างของโออิคาวะขยับเข้าไปใกล้อิวาซึมิยิ่งขึ้นมือเรียวสวยสัมผัสและประคองคางนั้นให้จ้องมาที่ตน 

ริมฝีปากค่อยๆซับและจูบลงบนอวัยวะเดียวกันอย่างเบาๆมันยั่วเย้าและหยอกล้อเขา “อืม”เมื่อปากทั้งคู๋อ้าออกให้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปได้ก็ทำให้เกิดเสียงขึ้นอาจจะเพราะบรรยากาศที่เงียบสงบเลยทำให้เสียงจูบที่พวกเขาส่งมอบให้กันมันดังกว่าปกติมันเหมือนเสียงน้ำที่อยู่ในปาก วันนี้โออิคาวะดูจะหยอกล้ออิวาซึมิมากกว่าปกติถึงมันจะร้อนแรงแต่ก็ยังคงขี้เล่นแต่ถึงยังงั้นมันก้ทำให้พวกเขารู้สึกถูกกระตุ้นได้ไม่ใช่น้อย โออิคาวะรู้สึกถึงบางสิ่งที่ชูชันจากเป้ากางเกงของอีกฝ่าย 

“อิวะจังแข็งแล้วหรอ? น่ารั-”

ไม่ทันได้พูดจบประโยคร่างก็ถูกผลักให้นอนลงที่เตียงและถูกครอมโดยอิวาซึมิ “เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆอิวะจัง!!!”โออิคาวะทำท่าผลักอิวาซึมิออกแต่กลับโดนรวบมือแทนและมันทำให้โออิคาวะขัดขืนเข้าไปใหญ่ 

“ครั้งที่แล้วแกทำไปแล้ว จำไม่ได้รึไง?”

“ม..มันก็ใช่!! แต่ฉันยังไม่พร้อม!!!”

“ทีแกทำฉันยังไม่ปราณีเลย!!!”

“นั้นมันไม่เหมือนกันนะ!! ก็เพราะว่านั้นเป็นอิวะจังไง!! แต่นี่คือฉันนะตัวฉันเล็กกว่าเยอะเลย!!!”

“แต่ฉันเตี้ยกว่าแกอีก ไอ่โง่!!”

“อุ้ย”

โออิคาวะทำท่าเหมือนล้อเลียนที่อยู่ๆอิวาซึมิก็ยอมรับว่าตัวเองนั้นตัวเล็กกว่าเขาและแบบนี้ยิ่งทำให้อิวาซึมิโกรธเข้าไปใหญ่ “แกไม่ตายดีแน่ไอ่โออิคาวะ!!!” เขาพูดพร้อมกระชากเสื้อของโออิคาวะจนกระดุมหลุดออกรวดเดียว “อย่าทำเหมือนคนป่าเถื่อนนะ!!!” โออิคาวะร้องเรียกมือของอิวาซึมิลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขาและค่อยๆจับไปยังหยอดอกและบีบมัน จนเขาร้องเสียงครางออกมาและเหมือนโออิคาวะพยามกลั้นเสียงไว้ ยิ่งแสดงท่าทีว่าไม่อยากโดนกระทำมันก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น อกของเขาถูกขย้ำด้วยฝ่ามือของอิวาซึมิปากอุ่นร้อนนั้นครอบหยอดอกของเขาอย่างรวดเร็วอิวาซึมิรู้ดีว่าโออิคาวะต้องห้ามเขาทำแบบนี้แน่จึงรีบชิ่งทำก่อนเมื่อลิ้นแตะเลียระเรงลงบนจุกอกโออิคาวะบิดเร้ามากขึ้นและเขาเอามือปิดปาก “อึ่ก  อิวาาจัง  พ….พอเถอะ” เสียงพูดหลงๆที่ฟังไม่ค่อยเข้าใจพูดขอร้องแก่กับเจ้าของปากที่กำลังดูดดื่มไปกับการเลีย อิวาซึมิถอนปากออกและถอดกางเกงของโออิคาวะอย่างง่ายดาย 

“นี่….เอาจริงดิ….น…นายไม่อยากสลับตำแหน่งกับฉันจริงๆหรออิวะจัง…”

“ไม่”

คำปฏิเสธที่ไม่มีแม้แต่จะคิดยิ่งทำให้เขารู้ว่าตัวเองนั้นไม่มีทางเลือกอย่างแน่นอน มันก็ช่วยไม่ได้เพราะพวกเขาเองก็ตกลงกันไว้ว่าจะสลับกันถึงต่างฝ่ายต่างอยากจะเป็นผู้ทำมากกว่ผู้ถูกกระทำก็เถอะ เจลเย็นๆถูกชโลมราดลงผมช่องทางหลังมันเย็นจนเสียววาบเลย “เบาๆกับฉันหน่อยเถอะ” โออิคาวะขอร้องอีกครั้ง เมื่อนิ้วใหญ่ค่อยๆถูกแหย่เข้ามาแค่นิ้วเดียวก็รู้สึกแล้ว “แกเคยทำอะไรไว้ ฉันก็จะทำแบบนั้นกับแกกลับนั้นแหละ” นิ้วเริ่มถูกสอดลึกเข้าไปเรื่อยๆมันสัมผัสและกดไปยังจุดอ่อนไหวของโออิคาวะจนเขาร้องครางออกมาโออิคาวะปิดปากทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเผลอครางออกมาเขากลัวที่จะเสียภาพลักษณ์มากถึงแม้มันจะเสียไปนานแล้วก็ตาม  

ยิ่งขยับมากเท่าไหร่โออิคาวะก็ยิ่งทำท่าทีบิดตัว เขาคงจะรู้สึกเสียวมากอย่างแน่นอนเขาเพิ่มนิ้วหนาอีกหนึ่งเข้าไปเพื่อขยายช่องทางที่ถูกชโลมด้วยเจลนิ้วหนาสอดเข้าและออกไปมาเหมือนกำลังปั่นกระสาทโออิคาวะอย่างที่อิวาซึมิถูกกระทำแต่เหมือนยิ่งทำก็เหมือนโออิคาวะจะใกลเสร็จเขาจึงถอนนิ้วออกและแกะซองถุงยางออกมาสวม  โออิคาวะมองร่างของอิวาซึมิที่ถอดเสื้อตัวเองออกและถอดกางเกงลง  เขามองอย่างทำใจไมไ่ด้ที่จะต้องเป็นฝ่ายถูกเสียบแต่ถ้าจะมาขัดขืนปานนี้เขาอาจจะโดนต่อยตายคาเตียงจนกลายเป็นศพอนาถเลยก็ได้  

“อย่าทำหน้าเหมือนว่ากำลังจะชนะฉันจะได้มั้ย?!!”

“สภาพในตอนนี้ดูก็รู้ว่าฉันเป็นฝ่ายชนะ”

“หนอย  คอยดูนะฉันจะ- อ๊ะ!!”

แกนกางของอิวาซึมิถูกสอดเข้ามาผ่านนช่องทางหลังของโออิคาวะอย่างรุนแรงแต่ทีเดียวมันก็เข้ามาหมดแล้ว โออิคาวะรู้สึกจุกไม่ได้น้อยเลยที่อยู่ๆอิวาซึมิกระแทกเข้ามาแบบนี้มันทำให้เขาไมไ่ด้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ เขาขยับเอวเร็วๆและก็ใช่ว่ามันไม่รู้สึกดีแต่มันดีมากจนไม่อยากยอมรับเลยว่านี่เขากำลังถูกอิวาซึมิควบคุมและกระแทกเข้าช่องทางหลังของตน เสียงครางของเขามันดังลอดออกมาทุกครั้งที่อิวาซึมิกระแทกเข้าไปถึงจุดอ่อนไหวของเขา “อิ๊…วะ..ว๊าาาาาาจั๊งงงงงงง!!!”เสียงเรียกชื่อดังออกมามันไม่ใช่เสียงปกติมันตะกุกตะกักและสูงแหลม “พูดมากจริง!! ไอ่ก้นแบนเอ้ย!!” ฝ่ามือหนาฟาดไปยังก้นสีขาวเนียนจนเกิดเสียงและมันทำให้โออิคาวะเสร็จโดยทันที “นี่...แกเสร็จ?  โรคจิตรึไง?” เสียงฮอบของโออิคาวะดังขึ้นไม่หยุดแต่อิวาซึมิไม่ยอมให้เขาพักหรอกเพราะตัวเขาเองยังไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ “หยุดเลยนะอิวะจัง!!!” มือเรียวนั้นจับแขนที่กำลังจับสะโพกของเขาไว้ “ฉันพึ่งเสร็จไปนะ!!! อิวะจังไม่รอ– อ๊า!!!!”เอวของอิวาซึมิขยับสะโพกเร็วขึ้นและแรงขึ้นเสียงกระทบกันของกล้ามเนื้อดังก้องไปพร้อมๆกับเสียงครามที่ตะกุกตะกักจากโออิคาวะ เขาโอบของอิวาซึมิไว้เพื่อให้แนบชิดกันมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของอิวาซึมิตอนนี้ดูเซ็กซี่กว่าปกติเป็นอย่างมากผิวสีแทนบนใบหน้าตอนนี้ผันเปลี่ยนเป็นสีแดงดวงตาสีถ่านไม้มองมาที่เขา

โออิคาวะรับรู้ถึงแท่งเนื้อที่ขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วท้องและมันโดนจุดนั้นอย่างซ้ำๆมันเสียวจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้วแต่มันก็เริ่มขยับเร็วขึ้นอีกเหมือนว่ากำลังเร่งให้เสร็จอีกรอบ และใช่ พวกเขาเสร็จออกมาพร้อมกัน โออิคาวะพยามหายใจมากที่สุดเพราะมันจุกเสียดในมวลท้องของเขาไปหมด อิวาซึมิถอนมันออกอย่างช้าๆและค่อยๆเอาถุงยางออกและมัดมันก่อนที่จะทำท่าแกะซองใหม่ “อิวะจัง!!! ไม่เอา!! พอแล้ว!!ฉันไม่อยากอยู่ข้างล่างแล้วนะ!!” โออิคาวะงอแงออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาส่งเสียงเรียกออกมาและพยามขัดขืนอีกครั้ง อิวาซึมิไม่ได้ใส่ใจแต่หยิบและแกะถุงยางออกและสวมอีกครั้ง “ไม่อยากอยู่ข้างล่างหรอ?”อิวาซึมิทำท่านึกคิดนิดหน่อยก่อนจะอุ้มให้ให้โออิคาวะนั้งขึ้นครอมเขาแทนและนั้นทำให้โออิคาวะตกใจไม่น้อยเลย  “เอ๊ะ?!! นายทำอะไรเนี่ยอิวะจัง!!!” โออิคาวะที่กลายเป็นฝ่ายทีไ่ด้อยยชู่ข้างบนแล้วแต่นี่ก็ไม่ใช่ที่เขาต้องการเลยแม้แต่น้อยและมันยิ่งทำให้เขาโมโห “ก็นี่ไงอยู่ข้างบนแล้ว ทีนี้นายก็ทำตามที่นายอยากทำเลยสิ” อิวาซึมิพูดเหยาะเหย้แก่โออิคาวะนี่เป็นโอกาสทองที่จะได้ปั่นหัวโออิคาวะแบบนี้    เขาจับก้นของโออิคาวะยกขึ้นเล็กน้อยและค่อยๆใส่มันเข้าไปอีกครั้ง “ก้นของแกมันแบนชะมัดเลย” อิวาซึมิพูดในขณะที่ค่อยๆเสียบแกนกายของตนเขาไปในช่องทางด้านหลังของโออิคาวะอีกครั้งเอาส่งเสียงครางเบาๆออกมาเมื่อถูกแทรกเข้าไปข้างใน “แกเองก็ชอบควบคุมใช่มั้ยล่ะ? นี่ไงแกได้ควบคุมแล้ว”ถึงแม้ใบหน้าของโออิคาวะจะดูไม่พอใจแต่เขาก็ดูพอใจไม่น้อยเลย “คอยดูฉันจะทำให้นายร้องคอชีวิต!!!”เสียงที่ดูสั่นคอแต่ก็ดูโกรธเกรี้ยวเขาขยับสะโพกตัวเองขึ้นลงอย่างช้าๆแขน2ข้างโอบคอของอิวาซึมิเขาขยับมันอย่างรวดเร็วและจูบปากของอิวาซึมิอย่างรุนแรง ลิ้นของพวกเขาประสานกันมันรวดเร้าซึ่งกันและกันภายในปากความร้อนแผ่ซ่านอิวาซึมิจับสะดพกและแก้มก้นของโออิคาวะเขาขย้ำมันในขณะที่เขาโยกสะโพกขึ้นและลงมันค่อนข้างจะใช้พลังงานเยอะมากแต่มีหรือโออิคาวะนั้นจะยอมบอกว่าไมไ่หว? หากบอกแบบนี้กับอิวาซึมไปเขาคงจะโดนล้ออย่างแน่นอน  แต่พอคิดไปมาการออนท็อปให้กันแบบนี้ก็ไม่แย่นะ  

“อืม  อย่าเอาแต่ขยับจุดซ้ำๆสิ”

“หนวกหูน่า  ตอนนี้ฉันเป็นคนอยู่ข้างบนนะ”

อิวาซึมิมองสภาพของโออิคาวะที่ดูเซ็กซี่เป็นอย่างมากเขาโยกสะโพกอย่างไม่เหนื่อยหน่ายแม้แต่น้อยเขาเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆถึงเขาจะเป็นคนให้โออิคาวะอยู่ข้างบนแต่มันก็อดไม่ได้เลย เขาจับสะโพกของโออิคาวะและขยับมัน “อิวะจัง!!! นี่ไม่ใช่ที่พวกเราตกลงกันไว้!!!”  เขาไม่อยากโดนอิวาซึมทำแบบนี้อีกครั้ง โออิคาววะเลียของตัวเองจนชุ่มในขณะที่ถูกเอาจากด้านหลังแบบนี้เขาทำสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ  นิ้วเรียสอดเขาไปในช่องทางด้านหลังของอิวาซึมิ “อ๊า!!!” อิวาซึมิร้องเสียงหลงออกมาและมันทำให้เขาหยุดขยับ นิ้วเรียวแหย่เข้าสอดออกราวกับจะแกล้งกันเพื่อพิสูจน์ว่าท่านมหาราชาคนนี่ไม่มีวันแพ้แม้กระทั่งตอนเป็นฝ่ายเสียบหรอกนะ  เขาขยับโญกสะโพกตัวเองแต่ก็ยังคงสอดนิ้วเข้าไปนิ้วของโออิคาวะสอดเข้าไปลึกและสัมผัสแกล้งจุดอ่อนไหวของอิวาซึมิ เขาเหมือนจะหลุดเสียงครางออกมาเลย เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นพร้อมกับนิ้วที่อยู่ภายในของอิวาซึมิและสุดท้ายพวกเขาก็ถึงปลายทาง   เสียฮอบของพวกเขาทั้งคู่ดังระงม

“นั้นแกจะทำอะไร?”

อิวาซึมิกล่าวถามโออิคาวะที่ค่อยๆถอนแกนกายของเขาออกมาและถอนนิ้วออกจากช่องทางด้านหลังของอิวาซึมิ “ขอโทษนะอิวะจัง  ฉันว่าถึงเวลาสลับกันแล้วล่ะ”โออิคาวะค่อยๆเปลี่ยนท่านั้งและจับขาของอิวาซึมิพาดบ่าขาเลียริมฝีปากตัวเองเหมือนว่ารอเรื่องเหล่านี้มานานแล้วอิวาซึมิมองอย่างอึ้งๆ โออิคาวะแกะถุงยางออกมาและสวมมัน “ฉันรอไม่ไหวแล้วล่ะ”เขาค่อยๆสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางหลังของอิวาซึมิ อิวาซึมิครางออกมาเบาๆเมื่อมันเข้ามาสุด ข้างในนั้นมันแน่มากแถมยังตอดรัดเขาอีกนี่สิสิ่งที่โออิคาวะอยากได้มากกว่า เขาค่อยๆจรดริมฝีปากครอบจุกอกของอิวาซึมิเขาเลียมันอิวาซึมินั้นมีหน้าอกที่ใหญ่กว่าโออิคาวะหุ่นก็มีกล้ามเยอะและสำหรับโออิคาวะ เขารู้สึกพอใจมากกว่าที่จะได้สัมผัสกับรูปร่างแบบนี้ ดูเหมือนว่าเขายิ่งเลียและดูดหน้าอกของอิวาซึมิมันจะยิ่งทำให้เขากระตุก

 

โออิคาวะขยับเอวเข้าออกเป็นจังหวะและเขาดูจะเก่งในเรื่องนี้มาก อิวาซิมิครางรับทุกจังหวะที่โออิคาวะส่งมอบให้แก่เขาพวกเขาเชื่อมต่อกันผ่านช่วงล่าง เสียงทุ้มต่ำครางออกมามันแตกต่างจากเสียงของโออิคาวะมันไม่ได้หวานเหมือนและน่าฟังมันทุ้มต่ำแต่พอร้องออกมากลับดูสเน่ห์มากกว่าปกติ และนี่คือสิ่งที่โออิคาวะหลงรักถึงมันอาจจะไม่ได้น่ามองในสายตาใครแต่สำหรับโออิคาวะมันสวยงามและมันสวยมาก   "รักนะอิวะจัง"  เขาก้มลงกระซิบข้างหูของอิวาซึมิ "ฉันรักนายมากๆ อิวะจัง" อิวาซึมิรับรู้ทุกประโยคที่ออกมาจากของโออิคาวะ น่าแปลกที่ก่อนหน้านี้ที่เขาเป็นฝ่ายทำกลับดูร้อนแรงแต่พอเป็นโออิคาวะมันกลับอ่อนโยนและก็ร้อนรุ่ม “ฉันนะอยากถนอมอิวะจังบ้างนะ” ริมฝีปากประสานกันแต่ครั้งนี้มันอ่อนหวานช่วงล่างถูกกระแทกอย่างไม่หยุด อิวาซึมิมองประสานกับดวงตาสีองุ่นที่มันดูหวายเหยิ้มรสจูบสัมผัส เหมือนกลีบดอกไม้มันละมุนและอุ่น แต่โดยไม่รุ้ตัวพวกเขาก็ถึงปลายทาง ถึงมาจะหวานเลี่ยนแต่แบบนี้มันทำให้เขารู้สึกตกหลุมพลางของโออิคาวะเลยมันไม่ได้แย่       

“นายนี่เลี่ยนชะมัด”

“ก็เพราะเป็นอิวะจังไง”

“อย่ามาพูดคำเจ้าชู้หว่านสเน่ห์ใช่ฉันนะ มันไมไ่ด้ผลหรอก”

“ฉันรู้น่าอิวะจัง”

เสียงนุ่มๆและอ่อนหวานพูดห้อมล้อมเขาให้ติดกับ ในคราทุกทีโออิคาวะจะรุนแรงและแหย่เขาเล่นตลอดแต่พอเจอแบบนี้มันไม่ชินเลย พวกเขาทำมันอีกครั้งและในครั้งนี้อิวาซึมิด็ยังคงเป็นฝ่ายรับเช่นเคย “ขออีกรอบนะอิวะจัง” เสียงกวนประสาทเอ่ยถาม “เอ่อ!! แค่ครั้งเดียวนะ!! ถ้าทำเกินละก็ฉันจะอัดแกตาย!”พอจากโออิคาวะเปลี่ยนถุงยางเสร็จเขาก็ไม่รอช้าเปลี่ยนท่าให้อิวาซึมินอนคว่ำลงและยกสะโพกขึ้น และสอดใส่มันเข้าไปอีกครั้ง เอวของโออิคาวะขยับตามจังหวะมันถี่กว่าเก่าและเสียวส่านอิวาซึมิยังคงขยับสะโพกตั้งรับอย่างรู้งาน

“ไม่แฟร์เลย”อิวาซึมิพูดอย่างเคืองเพราะในครั้งนี้เขาต้องเป็นฝ่ายทำแต่กลับถูกพลิกให้เป็นฝ่ายรับซะงั้นแบบนี้มันน่าโมโหไม่น้อยเลย “ขอโทษน้าแต่ยังไงอิวะจังไม่มีทางขึ้นมาเป็นมหาราชาที่ควบคุมทุกอย่างได้หรอก” โออิคาวะพูดจาไร้สาระออกมาเหมือนทุกครั้งและมันยิ่งทำให้อิวาซึมิโมโหกว่าเก่า “สมองมีปัญหานักรึไง” โออิคาวะเหลือบเค้นมองร่างของอิวาซึมิที่นอนบนเตียงและมีท่าทีโกรธ มันเป็นสีหน้าไม่เหมาะกับคนที่พึ่งมีอะไรกันมาเลยแต่ยังไงเขาก็ชอบที่อิวาซึมิเป็นแบบนี้อยู่แล้ว เขาไมไ่ด้เถียงกับอิวาซึมิต่อและนอนลงข้างๆแทนพวกเขาหันหน้าเข้าหากัน ดวงตาสีองุ่นและสีถ่านไม้จ้องมองกันราวกับจะสื่อคำพูดผ่านสายตาก่อนที่จะจมคืนสุ่ห้วงนิทราไป…

 เย้ๆ มาแล้วๆๆการแต่งคู่บ้าๆบอๆ  ส่วนตัวของโมเม้นของ2คนนี้อยู่ด้วยกันมากมันดูปวดหัวดี65556555555555555 เราดีใจมากทีได้แต่งฟิคนี้ มีอีกคู่คือของ อุชิเทนนะคะ ไปอ่านกันได้ อ่านแล้วอย่าลืมคอมเม้นกันนะคะ