Haikyuu | UshiTen/TenUshi | เนื่องปีใหม่2022

🔞เนื้อหาไม่เหมาะสมกับคนอายุ18ปี🔞

 

*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

 

*อะแห่มๆ ยังไงก็ขอบอกไว้ก่อนนะคะ

ว่าอย่าหวังอะไรมากกับโดจิน

ที่จะได้อ่านต่อไปนี้เพราะเราชอบอ่านพวกมังงะBLที่บ้าๆบอๆ

อยู่แล้วเลยแต่งตามใจฉัน

อาจจะไม่เหมาะสมหรือแหกคาร์ตัวละครต่อไปบ้าง

ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหายแต่อย่างใด

ถ้าหากอ่านข้อความนี้แล้วยังจะอ่านต่ออยู่อีก

ก็ขอให้ทราบไว้ว่าทางผู้แต่งจะไม่รับผิดชอบเรื่องใดๆทั้งสิหลังจากคุณอ่านจบ*

เสียงนกร้องตามต้นไม้ในเช้าอันแสนสดใสของวันหยุดอากาศข้างนอกค่อนข้างดีและเหมาะกับการเดินเล่นเป็นอย่างมาก วันนี้เป็นวันหยุดแต่ถึงยังไงชมรมวอลเล้บอลก็ไม่มีทางหยุดซ้อมเป็นอันขาดดดยยิ่งเป็นชมรมวอลเล่ของทีมชิราโทริซาวะเสื้อวอมสีม่วงซีดตัดกับสีขาวเป็ที่สะดุดตา “พังสิ พังสิ จนเละเลย”เสียงเอกลักษณ์ที่ยิ่งผนวนเข้ากลับทำนองเพลงที่ไม่เคยได้ยินจากที่ไหนนอกจากเขานั้นอีกยิ่งระบุตัวตนไม่ได้อยากเลย เทนโดกระโดดไปมาและทำท่าทางประกอบการร้องเพลงอย่างสุขสันต์ในขณะที่เพื่อนฝูงกำลังเดินตามหลังไปยังโรงยิมเพื่อซ้อมวอลเล่บอล “มาแล้วคร้าบบบบบบบบ”เสียงใสของเทนโดพูดขึ้นเมื่อเปิดประตุก้าวเหยียบพื้นไม้ “โอ้ว โกชิกิมาเร็วจังนะ” เจ้าของชื่อสะดุ้งตัวเมื่อถูกเรียกเขากำลังเข็นลูกวอลเล่ออกมาเพื่อใช้การฝึกซ้อมโดยไม่ลืมกล่าวทักทาย “อรุณสวัสดิ์ครับ!!” โกชิกิก้มหัวกล่าวทักทายอย่างกระตือรือร้นเทนโดเดินมุงไปขยี้้เส้นผมสีดำเงาตามนิสัยของเขา “กระตือรือร้นจังน้าทั้งๆที่วันนี้น่านอนขนาดนี้แท้ๆ” อากาศเย็นๆลมพัดผ่านถือว่าเป็นบรรยากาศน่าจะนอนตีพุงกางอยู่บ้านสุดๆ “ก็จริงนะอยานอนบ้างจัง” ไทจิพูดเสริมขึ้นมาเช่นกัน มันน่านอนสุดๆจนไม่อยากแม้แต่ออกจาที่นอนด้วยซ้ำ “แต่พวกเราต้องชนะทุกคนแล้วไประดับประเทศ” เสียงขรึมพูดขึ้นอย่างเรียบง่ายตาใส ภายนอกอาจจะดูเป็นคำดุแต่จริงๆแล้วมันก็แค่คำบอกเล่าเฉยๆ “นั้นสิครับเราควรจะต้องไประดับประเปศจะมามัวอู้ไม่ได้หนอกนะครับ” เสียงเฉียบขาดจากชิราบุที่ดูประจบประแจงอุชิจิมะจนดูก็รู้ว่าเขานั้น2มาตรฐานมากแค่ไหน ถึงจะบ่นเรื่องอยากกลับไปนอนที่ห้องแค่ไหนแต่ก็คงทำไม่ได้เพราะต้องโดนโค้ชอาจาร์ยวาชิโจดุเป็นแน่นอนและอาจจะทำให้เขาโกรธด้วยแบบนั้นยิ่งไม่น่าเสี่ยงตายเลยแม้แต่น้อย พวกเขาซ้อมเสริฟ์กันได้อย่างดีเยี่ยมไม่มีอะไรผิดพลาดแม้แต่น้อยแต่ถึงจะมีโดนดุนิดหน่อยก็ตาม เทนโดกวาดสายตามองรอบๆเขาโฟกัสไปที่อุชิจิมะที่กำลังกระโดดเสิร์ฟและตบมันแรงจนดังตบลงพื้นดังปัง!!เพื่อนร่วมทีมของเขากลืนน้ำลายลงคออย่างขนลุกแต่เทนโดมองมันอย่างชินตาอุชิจิมะหลังจากเสิร์ฟครบรอบก็ออกมายืนนอกแถว เทนโดเดินไปหาอุชิจิมะช้าๆและคิดจะแกล้งให้ตกใจถึงแม้จะรู้ว่าเจ้าตัวจะไม่มีทางตกใจหรอก อุชิจิมะไม่ค่อยกลัวหรือตกใจอะไรอยู่แล้ว “นี่!! วะกะโทชิคุง!”ฝ่ามือสัมผัสลงบนไหล่กว้างอย่างรุนแรงแต่เจ้าตัวไม่ได้มีท่าทีตกใจตามที่คาดไว้แต่กลับหันมองอย่างงงๆแทน “มีอะไรหรอเทนโด?” เสียงขรึมถามเขาอย่างสงสัย ดวงตาสีเขียวมอสมองเขาด้วยความใสซื่อ มันนึกอดที่จะเอ็นดูชายร่างสูง(สูงกว่าไม่กี่เซน)ไม่ได้เลย “วันนี้เราซ้อมแค่ถึงเที่ยง ออกไปเดินเล่นข้างนอกกันมั้ย?” “อืม แต่ไม่ใช่ว่านายอยากจะนอนหรอ?”คำพูดที่เหมือนดูธรรมดาแต่ความจริงมันแฝงความห่วงใยเล็กๆเอาไว้มันทำให้เทนโดคลี่ยิ้มขึ้น “ไม่ละวันหยุดทั้งทีก็ต้องหาอะไรทำจริงมั้ย?” น้ำเสียงสดใสพูดออกไปอุชิจิมะพยักหน้าและขานรับในลำคอพพวกเขาสนทนากันเล็กๆและมีเพียงแค่เทนโดเท่านั้นที่เป็นคนคุยแต่ถึงยังงั้นมันก็เป็นสิ่งที่อุชิจิมะพอใจ สายตาของชิราบุและคนอื่นๆมองไปยัง2ชีวิตที่กำลังคุยกันอย่างสนิทสนมและเหมือนจะสนิทกว่าปกติถึงมันจะดูธรรมดาแต่ก็ไม่เลยด้วยซ้ำไป “พวกเขาคบกันอยู่รึเปล่าน่ะ?” คำถามจากชิราบุถามเบาๆขึ้น ทุกคนหันมองเจ้าของคำถามอย่างสงสัย “อาจจะนะ ฉันเห็นพวกเขาดูจะกุ๊งกิ๋งมากกว่าปกติ” ไทจิตอบอย่างไม่แน่ใจแต่เขาก็พูดตามที่ตนเห็นในระยะเวลาที่ผ่านมาพวกเขามีท่าทีที่จะคุยกันบ่อยขึ้นและสนิทกันมากขึ้นในเวลาอันสั้น ถึงจะสงสัยกันให้ตายยังไงพวกเขาก็ไม่ล้าถามกลับอุชิจิมะหรือเทนโดหรอก ยังไงซะมันก็คือเรื่องส่วนตัวของเจ้าตัว “เย็นจัง!!”เสียงของเทนโดที่พูดออกมาเมื่อได้เดินออกมาสูดอากาศข้างนอก อุชิจิมะมองเทนโดที่เดินเอามือล้วงกระเป๋าอย่างสบายใจและทำท่าเหมือนนึกขึ้นอะไรบางอย่างได้และหันไปมองเทนโดอีกครั้ง คนตัวเล็กกว่ารู้สึกว่าถูกมองจึงหันมองตาม “มีอะไรหรอวะกะโทชิคุง” อุชิจิมะไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยื่นมือไปหาเทนโดอย่างเงียบๆเทนโดมองอย่างสงสัยเล็กน้อยแต่คิดว่าอุชิจิมะคงอยากให้เขาจับมือจึงจับมือหนาอุ่นๆนั้นไว้ “นายคิดว่าจับมือไว้แล้วจะอุ่นขึ้นสินะ” เทนโดประมวนคำพุดให้ “อืม” บทสนทนาสั้นๆไม่ได้ยาวไม่ได้สั้นเกินไปถ้าคนอื่นมาเห็นคงจะมองแปลกๆแต่พวกเขาไม่สนหรอก บรรยากาศที่เกิดจากทั้ง2คนนั้นช่างดุอบอุ่น พวกเขาเดินไปเรื่อยๆจนไปถึงร้านขนมหวานร้านหนึ่ง เทนโดกล่าวชวนอุชิจิมะให้มานั้งกินขนมหวานกับเขาอุชิจิมะไม่ได้ขัดอะไรและยอมเข้าไปในร้านด้วยกัน กลิ่นหวานๆในร้านฟ้งกระจายทั้งกลิ่นของเค้กและขนมปังถึงภายในร้านจะดูหวานแหวนไปหน่อยก็ตามภายในร้านมีผู้หญิงอยู่พวกเธอซุบซิบเบาๆเกี่ยวกับอุชิจิมะ อุชิจิมะเป็นผู้ชายร่างสูงและตัวใหญ่วันนี้หลังจากซ้อมเสร็จเขาก็เปลี่ยนเป็นชุดไปรเวทและมันค่อนข้างจะดูดีสุดๆเขาเซ็กซี่มากอาจจะเพราะชุดมันแน่นไปเล็กน้อยขณะที่เขาอยู่ข้างนอกอุชิจิมะสวมเสื้อวอมจึงไม่ได้มีคนมองเยอะขนาดนั้นแต่พอมานั้งที่โต๊ะเขากลับถอดออก “ผู้หญิงเขามองนายกันหมดแล้วนะวะกะโทชิ” “มองฉันหรอ?” “ใช่แล้ว นายนี่ฮอตจริงๆนะวะกะโทชิ” คำชมที่เรียบง่ายพูดแก่อุชิจิมะดวงตาสีเขียวมอสนิ่งเรียบแต่ใบหน้าของเขาแสดงออกมาเล็กน้อบว่าเขากำลังมีความสุขและเทนโดก็รับรู้เรื่องนั้น พวกเขาสั่งของหวานมาด้วยกันเทนโดสั่งไอศกรีมรสช็อกโกแลตรสโปรดของเขา สำหรับอุชิจิมะการทานของหวานไม่ได้ตอบโจทย์เขาเท่าไหร่แต่ภายในร้านก็ไม่ได้มีเพียงแค่ของหวานอย่างเดียวนั้นคงเป็นเรื่องโชคดีสำหรับเขา เทนโดเปิดบทสนทนาพูดคุยเรื่องเกี่ยวกับว่าเมื่อวานเขาทำอะไรและเกิดอะไรขึ้นบ้างที่โรงยิมตอนที่พวกเขาซ้อมวอลเล่บอลกัน อชิจิมะฟังอย่างเงียบๆและตอบคำถามทุครั้งที่เทนโดโยนให้เขา เทนโดมองอุชิจิมะที่ทานอาหารว่างอย่างพวกข้าวปั้นไส้ต่างๆแต่มันเป็นรูปสัตว์ต่างๆที่ดุน่ารักมากๆ เขายกยิ้มกริ่ม “ฉันขอชิมคำหนึ่งได้ป่าว?” คำขอที่ดูก็รู้ว่าเทนโดจงใจแหย่อุชิจิมะเล่น เพื่อให้เขาเขินอายแต่เขากลับพยักหน้าและยื่นให้กับเทนโดอย่างใสซื่อแน่นอนว่ามันคือชิ้นใหม่เทนโดยิ้มตอบแต่กลับลุกตัวโน้มไปกัดข้าวปั้นในมือของอุชิจิมะเขาสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้แสดงปฏกิริยาอะไร แต่เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้เขาพอใจ “อร่อยดีนะ” เทนโดพูดต่อด้วยหน้าซื่อตาใสราวกับไร้พิษภัย บางทีอุชิจิมะก็ซื่อเกินไปกว่าจะเข้าใจบางสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อจริงๆแต่ถึงอย่างไรมันก็ดูน่ารักในรูปแบบของอุชิจิมะละนะ เทนโดคิดเช่นนั้น “มาด้วยกัน2คนแบบนี้เหมือนกับเดตเลยเนอะ” เทนโดพูดขึ้นหลังจากทานของทุกอย่างหมดแล้วและเขาก็ยกยิ้มให้กลับอุชิจิมะ เมื่อโดนทักเช่นนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าพวกเขาออกมาข้างนอกด้วยกันและมาทานอาหารด้วยกันแบบนี้มันคือเดตก็ทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนเล็กน้อย “วะกะโทชิคุงอยากไปไหนอีกมั้ย?” เทโดถามเพิ่มเติมแต่กลับได้เพียงความเงียบและการส่ายหน้าแทน เทนโดยิ้มเข้าใจจากนั้นพวกเขาก็จ่ายเงินและออกจานร้านไป “วันนี้มีจั๊มส์ออกใหม่ขอฉันแวะซื้อหน่อยนะ วากะโทชิคุง” อุชิจิมะพยักหน้าและยิ้มเขาทราบดีว่าเทนโดนั้นชอบการอ่านจั๊มส์และเขาก็ก็จะซื้อมันเมื่ออกมาใหม่ทุกครั้งและเขาก็ไม่ขัดอะไร ในบางครั้งเทนโดเองก็ชวนคุยเรื่องนี้เช่นกัน พวกเขาเดินเคียงกันในบรรยากาศสงบและจับมือกันในอากาศที่ลมเย็น เทนโดมองไปรอบข้างอย่างสบายใจขณะที่เขาเดินมีดอกไม้ปลิวไสวหล่นลงบนศรีษะของพวกเขา อุชิจิมะชะงัักเล็กน้อยเขาขมวดคิ้วหนาอย่างสงสัยว่าอะไรหล่นใสเขากัน? เทนโดเหลือบมองดอกไม้ที่หล่นมาบ่นหน้าผากของเขาและเขาดูมีท่าทีที่สนใจมันเป็นอย่างมาก “นี่ๆวะกะโทชิคุงดูนี่สิ” เขาเรียกอุชิจิมะให้มองบนหน้าผากของเขาที่มีดอกไม้อยู่ “อืม น่ารักดี” เสียงทุ้มต่ำพูดเรียบๆแต่มันสร้างความเขินอายได้ไม่น้อยต่อเทนโดเลย ใบหน้าของเทนโดเห่อร้อนขึ้นมาเล็กน้อย เพราะนนี่ก็นับเป็นสิ่งที่หายากที่อุชิจิมะจะแสดงความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจนถึงแม้จะเป็นใบหน้าที่นิ่งเรียบก็ตามแต่มันก็สร้างความรุนแรงได้ไม่น้อยเลย “เป็นอะไรเทนโด” อุชิจิมะยกมือประคองใบหน้าที่แดงระเรื่อดวงตาสีเบอร์รี่ที่เรียวเล็กมองใบหน้าเรียบนิ่งที่เหมือนจะสงสัยและเป็นห่วงเขา อุชิจิมะโน้มหน้าเข้าใกล้มากขึ้นจนหน้าผากของเขากับเทนโดสัมผัสกันเหมือนอุชิจิมะคิดว่าเทนโดไม่สบายถึงพยามวัดไข้ อาจเพราะเทนโดมีใบหน้าที่แดงขึ้นมาเลยทำให้อุชิจิมะคิดเช่นนั้น “นั้นนายทำอะไรน่ะ” เทนโดถาม “ฉันคิดว่านายไม่สบาย” “โถ่ ฉันไม่ได้ไม่สบาย ฉันกำลังเขินนายต่างหากวากะโทชิคุง”กล่าวจบเขาก็ดอบกอดอุชิจิมะอย่างอ่อนโยน และอุชิจิมะรับอ้อมกอดนั้นไว้ พวกเขากอดกันและจากนั้นก้เดินจับมือกันไปจนไปร้านขายหนังสือมังงะเล็กๆที่เทนโดมักชวนอุชิจิมะไปด้วยบ่อยๆเขาเดินเข้าไปร้านหนังสือนั้น ข้างในนั้นมีกลิ่นหมึกที่ตีพิมพ์เป็นมังงอยู่ไปทั่วร้านแต่มันไม่ได้แย่แต่กลับเป็นสเน่ห์ของร้านขายมังงะ เทนโดมุ่งเดินหามังงะในร้านนั้นอย่างชำนาญไม่นานก็กลับมาพร้อมมังงะจั๊มส์เรื่องใหม่อย่างภูมิใจและนำไปจ่ายเงินสิ่งเล็กๆแค่นี้ก็ทำให้เทนโดรู้สึกมีความสุขแล้ว อุชิจิมะไม่ได้ว่าอะไรกับเทนโดเรื่องการซื้อจั๊มส์เขาเองก็ชอบการฟังเรื่องที่เทนโดเล่าในแต่ละครั้งอยู่เหมือนกันถึงแม้เขาจะไม่เข้าใจก็ตาม แต่ที่น่าแปลกกว่าคือเวลาตอนนี้กลับเป็นช่วงเย็นเสียแล้วเมื่อรู้ตัว ท้องฟ้าจากที่เป็นสีฟ้าสวยกลายเป็นสีเหลืองนีออน “เย็นแล้วหรอเนี่ย” เทนโดพูดขึ้นพลางมองท้องขในขณะที่ออกจากร้าน มันคงถึงเวลาที่พวกเขาต้องกลับไปยังหอพักโรงเรียนแล้ว เพราะมันจะปิดแน่หากไปช้า ไม่นานพวกเขาก็ลับมาถึงโรงเรียนอย่างทันเวลาท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำแสงจากหลอดไฟเท่านั้นที่ช่วยเป็นความสว่างให้ พวกเขาเปิดเข้ามายังห้องพักของพวกเขาเอง “กลับมาแล้ว” เทนโดพูดออกมาอย่างร่าเริงและนั้งลงบนเตียงชั้นล่างที่เป็นของอุชิจิมะและหันมองอุชิจิมะที่กำลังปิดประตูห้องอย่างช้าๆภายในห้องมันไม่ได้กว้างเกินไปหรือใหญ่เกินไปมันมีที่ให้เดินได้ไม่มากนัก เทนโดอ้าแขนออกและอุชิจิมะโผ่กอดเขา มันเป็นกอดที่อบอุ่นกลิ่นของเทนโดมันทำให้เขาสบายใจยิ่งสุดดมเท่าไหร่มันก็ยิ่งอยากให้เขากอดนี้นานขึ้นเท่านั้น “นายชอบให้ฉันกอดขนาดนั้นเลยหรอวากะโทชิคุง” เทนโดกล่าวถามพลางสอดนิ้วแทรกผ่านเส้นผมมันยิ่งทำให้อุชิจิมะรู้สึกผ่อนคลาย “นายน่ารักจริงๆเลยวะกะโทชิ” เทนโดก้มหน้าลงจูบบนเส้นผมสีสาหร่ายนั้นอย่างอ่อนโยนเทนโดสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เตนแรงของอุชิจิมะ ดูเหมือนเขาจะชอบให้เทนโดทำแบบนี้และเหมือนเขาจะขี้อ้อนมากกว่าที่คิดไว้เทนโดจับปลายคางของอุชิจิมะอย่างเบาๆและประคองให้เหงยหน้าขึ้นริมฝีปากบางประกบสัมผัสไปยังอวัยวะเดียวของอีกฝ่ายอยย่างเบาๆอุชิจิมะไม่ได้ปฏิเสธแต่ปล่อยให้เทนโดเป็นคนทำเอง เขาอ้าปากขึ้นเล็กน้อยให้เทนโดจูบเขาได้มากกว่านี้ แม้เรื่องเหล่านี้ไม่เคยถูกสอนแก่เขาแต่เหมือนนี่คงเป็นสัญชาติญาณมากกว่า จูบนี้เป็นจูบที่ละมุนและอบอุ่นมากกว่าจะเป็นจูบที่เร่าร้อนมันอ่อนหวานจนแทบไม่อยากปล่อยปากออกจากกันแม้แต่น้อย “นี่วากะโทชิคุง…” เทนโดเรียกเขาเสียงอ่อยและพูดขอบางสิ่งที่เขาไม่เคยขอออกมา เทนโดลงไปนั้งคลานเข่ากับพื้นตรงหน้าของอุชิจิมะเขาจับเข่าของอุชิจิมะให้แยกออกและค่อยๆปลดซิปกางเกงเขาลงอย่างช้าๆและถอดกางเกงชั้นในของเขาลงบางสิ่งที่ตั้งชันขึ้นโผล่ขึ้นมาและมันค่อยข้างใหญ่กว่าคนปกติไม่มากดวงตาสีเบอร์รี่มองแท่งเนื้อขนาดใหญ่และกลืนน้ำลายลงคอของเขาแห้งพรา เทนโดอื้มมือเรียวไปจับแท่งอุ่นนั้นอย่างประมาทเพราะมันต่างจากที่เขาคิดไว้มากมันดูใหญ่กว่าปกติอาจจะเพราะไม่ได้สังเกตขนาดนี้ อุชิจิมะสดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือเย็นนั้นสัมผัสมา ริมฝีปากบางนั้นจูบลงบนส่วนหัวอย่างเบาๆแต่มันดูลามกกว่าที่คิดไว้เสียอีกเทนโดค่อยๆเลียมันอย่างช้าๆและครอบมันจนถึงครึ่งหนึ่งเขาเลียมันและรูดมันขึ้นและลงอย่างชำนาญ ในมุมมองของอุชิจิมะเทนโดดูเซ็กซี่มากในตอนนี้ผมของเขาเริ่มปรกหน้าเขาอาจจะเพราะเจลที่ไม่ได้ติดทน มันยิ่งบวกกับเทนโดที่ใช้ปากช่วยเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เทนโดขอเขาให้ทำอะไรแบบนี้และมันก็ดีมาก เขารู้สึกเหมือนจะเสร็จเมื่อเทนโดรูดปากของตัวเองขึ้นและลงอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้หรอกว่าเทนโดนั้นฝึกจากไหนแต่นี่มันรู้กสึกดีมาก “อ่อก!” โดยไม่รู้ตัวอุชิจิมะจับศรีษะของเทนโและกระแทกมันเข้าไปจนสุด แท่งร้อนนั้นกระแทกกับคอของเขาจนเหมือนสติของเขาจะหลุดเลย ของเหลวอุ่นๆมันกระจายไปทั่วปากและคอของเทนโด อุชิจิมะที่พึ่งตั้งสติได้เขารีบดันเทนโดออก ดวงตาสีเขียวมอสแสดงความสั่นกลัวเล็กน้อย เพราะเทนโดก้มหน้าและปิดปากลงมันทำให้เขากังวลเข้าไปใหญ่ “เทนโด” เสียงขรึมเรียกเจ้าของร่างที่นั้งอยู่บนพื้นเทนโดแหงนหน้ามองอุชิจิมะนัยของเทนโดเปลี่ยนไป มันดูโหยหามากกว่าแต่เก่า แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้อุชิจิมะเป็นกังวลน้อยลง “เทนโด?” “ไม่เป็นไรวากะโทชิคุง” เทนโดตอบพร้อมวางมือที่ปิดปากลงน้ำสีขาวขุ่นเรอะปากข้างแก้มของเขาแก้มของเทนโดนั้นแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาลุกไปนั้งคร่อมตักของอุชิจิมะและโอบคอไว้ “มันดีมากเพราะงั้นไม่เป็นไร” เทนโดพูดข้างหูของอุชิจิมะและลูบหัวของเขาเบาๆ ก่อนจะกระซิบคำพูอีกคำใส่วากะโทชิคุงอีกครั้งมือหนาค่อยล้วงเข้าไปในกางเกงของเทนโด เขาส่งเสียงครางในลำคอและคลอเคลียอุชิจิมะและจูบซับต้นคอของเขาเบาๆ พวกเขาไม่ได้มีอะไรกันแบบสอดใส่เลยแม้แต่น้อยถึงแม้ห้องพักมันจะอยู่เพียงแค่2คนแต่ก็ใช่ว่าจะเก็บเสียงเพียงแค่ใครสักคนทำเสียงดังมากๆห้องข้างๆก็จะได้ยินแล้วยิ่งเป็นหอพักชายยิ่งน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ พวกเขาจึงทำเพียงแค่เล้าโลมหรือทำให้กันเพียงเท่านั้น “นายชอบแบบนี้หรอเทนโด” อุชิจิมะขย้ำบั่นท้ายและจับบางอวัยวะแกนกายของเทนโดและขยับมัน “ก็ช่วยไม่ได้นี่ฉันยังไม่เสร็จเลยนี่นา” เสียงสั่นคลอนจากความเสียวส่านผ่านจากฝ่ามือหนาที่ช่วยตัวเองให้แก่เขามือของอุชิจิมะมันร้อนและอุ่นมาก ยิ่งเขาขย้ำบั่นท้ายของเทนโดมันก็ยิ่งทำให้เขารุ้สึกพึงพอใจ “จูบหน่อยสิ” คำขอถูกเอ่ยออกมาอีกครั้งและอุชิจิมะก็คำตามคำขอที่เทนโดกล่าว พวกเขาจูบกันอีกครั้งและครั้งนี้มันดูรุนแรงกว่านิดหน่อยและอุชิจิมะขยับมือของเขาเร็วขึ้นเพื่อให้เทนโดเสร็จ และเขาก้ไปถึงปลายทาง น้ำสีขาวขุนเปรอะที่มือของอุชิจิมะ “ฮ่า สดชื่น” เสียงสดใสพูดขึ้นเมื่อน้ำชโลมบนตัว ตอนนี้พวกเขาออกมาอาบน้ำกันที่โรงอาบน้ำมีนักเรียนบางคนมาอาบที่นี่ น้ำเย็นๆที่ไหลมาจากฝักบัวจนขจัดสิ่งสกปรกออกจากกายของเขา อุชิจิมะมองร่างที่ดูจะเพลิดเพลินไปกับการอาบน้ำนั้นอย่างเงียบๆ “นี่วากะโทชิ นายไม่คิดจะอาบน้ำรึไง?” อุชิจิมะงักเล็กน้อยและเข้าไปอาบฝักบัวข้างๆเทนโดฮัมเพลงไปมาระหว่างถูตัวร่างกายของเทนโดดูบางกว่าอุชิจิมะมากมันดูผอมแต่ก็มีเนื้อหนังอยู่ ผมสีแดงที่ร่วงลงมาตามแรงน้ำที่ไหล ทำให้เขาดูมีสเน่ห์มาก อุชิจิมะเองก็อาบน้ำในขณะที่สายตายังคงเฝ้ามองคนผมแดงข้างๆไม่ห่าง “นี่วากะโทชิ อยากให้ฉันถูหลังให้มั้ย?” อุชิจิมะมองตามใสและพยักหน้าเทนโดหยิบผ้าขนหนูขนาดเล็กและค่อยๆถูไปบนหลังกว้างของอุชิจิมะ เทนโดแอบจับแผ่หลังนั้นเล็กน้อยมันเป็นผิวสัมผัสที่สุดยอดมากแต่จับก็รู้สึกถึงกล้ามเนื้อว่าแข็งแรงขนาดไหน ไม่กี่นาทีเทนโดก็ถูหลังให้กับอุชิจิมะเสร็จ “นายนี่หุ่นดีจังนะ วากะโทชิคุง” เทนโดพูดพร้อมจับไปบนหน้าอกใหญ่นั้นผ่านด้านหลังอย่างแนบชิด เขาขย้ำมันเบาๆอย่างขี้เล่นอุชิจิมะแปลกใจเล็กน้อยแต่ไม่ได้ปฏิเสธอย่างใดเขาปล่อยให้เทนโดสัมผัสหน้าอกของเขาต่อไปมือเรียวยาวนั้นลูบคลื่นบนหน้าท้องของอุชิจิมะอย่างนึกสนุก “ว่านอนสอนง่ายดีจริงนะ” เทนโดกระซิบข้างพูดของอุชิจิมะเบาๆและโอบกอดจากด้านหลัง พวกเขาไม่ได้สนใจว่าจะมีคนมองรึเปล่าเพราะตรงที่เขาอาบน้ำนั้นเป็นมุมอับสายตา “เราจะทำกันที่นี่ไม่ได้” ประโยคเรียบๆพูดออกมาเมื่อเทนโดบีบหยอดอกของเขา “ไม่มีใครเห็นหรอกนะแต่วากะโทชิคุงบังไว้ พวกเขาก็จะไม่รู้ว่าพวกเราทำอะไร” อุชิจิมะทำตามที่เทนโดบอกเขายื่นบังตัวเทนโดไว้และตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ก็ดูจะมีอารมณ์กันแล้วเทนโดเลียหยอดอกของอุชิจิมะและมันทำให้เขาสะดุ้งเล็กน้อยแต่สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนไป 2มือจับแกนกายของพวกเขาถูพร้อมกันเทนโดดูดหยอดอกนั้นและทำแบบนั้นพร้อมอุชิจิมะ แบบนี้มันดูน่าตื่นเต้นกว่าปกติเพราะมันเสี่ยงว่าพวกเขาอาจจะถูกเห็นได้ทุกเมื่อแต่ตอนนี้เหมือนพวกเขาทั้งคู่ดูจะไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย พวกเขาพยามเงียบมากที่สุดและไม่ส่งเสียงร้องออกไป และเมื่อถูกันเร็วยิ่งขึ้นมันยิ่งทำให้เขาเสร็จแต่เทนโดกลับหยุดเสียก่อน อุชิจิมะมองคนที่ถอนปากออกจากจุกอกของเขาอย่างสงสัยแต่อีกใจก็อยากให้ทำต่อ เทนโดหันให้อุชิจิมะและเอาแขนวางแนบกำแพงแล้วหันมองอุชิจิมะ “ลองถูมันกับขาสิ” เทนโดบอกวิธีการแก่อุชิจิมะและเขาค่อยๆสอดอวัยวะของตนเองไประหว่างขาของเทนโดเขาจับเอวของเทนโดและถูมันต่อมันดีมากเหมือนว่าพวกเขากำลังมีอะไรอยู่เลยเขาขยับมันเร็วขึ้นถี่ขึ้นและไม่นานพวกเขาก็เสร็จน้ำสีขาวขุนไหลอาบต้นขาขาวของเทนโดและมันดูเซกซี่มากอุชิจิมะมองบั้นท้ายของเทนโดที่มีกลีบรูสวยที่น่าดึงดูดอย่างไม่วางตา ความรู้สึกที่ต้องการมากกว่านี้ไหลไปทั่วกาย เขาลูบไล้บั้นท้ายสีขาวและขย้ำมัน "นายอยากทำหรอวากะโทชิ" เทนโดหันหลังมองเขาที่กำลังบีบและแยกกล้ามก้นนั้น "นายน่ารักมาก" อุชิจิมะกล่าวชมจากใจจริงเทนโดไม่ได้พูดอะไรและหันตัวมาหาเขา อุชิจิมะดูท่าอยากจะทำมันมากเลยแต่ยังไงที่นี่ก็คือที่สาธารณะพวกเขาจะทำแบบนั้นไม่ได้เพราะเสี่ยงเกินไป เมื่อร่างสูงของ2คนเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปอุชิจิมะดูมีทาทีเศร้านิดหน่อยแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงมองแผ่นหลังของเทนโดที่กำลังลงไปนอนเตียงของเขา “นี่อะไรหรอวากะโทชิคุง” เทนโดถามอุชิจิมะที่ยืนมองเขาและค่อยๆนั้งลงข้างๆเทนโด เทนโดคิดใจว่าอุชิจิมะเองก็คงค้างกับเรื่องในห้องน้ำอยู่มันไม่แปลกเท่าไหร่ที่ผู้ชายสุขภาพดีอย่างเขาไม่สามารถห้ามใจตัวเองได้ยิ่งเขาเป็นมือใหม่สำหรับเรื่องนี้อยู่ด้วย เทนโดลูบผมของอุชิจิมะอย่างเบามือ อุชิจิมะนอนลงข้างๆเทนโดที่กำลังหยิบมังงะมาอ่าน เขาค่อยๆซุกอกหนานั้นอย่างออดอ้อน เมื่อครุ่นคิดอุชิจิมะกับเทนโดนั้นคบกันได้มาเป็นเวลานานพอสมควรและพวกเขาทำท่าทีแบบนี้กันบ่อยๆเมื่ออยู่ในหอพัก2คน ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้พูดบอกรักกันบ่อยๆแต่มันก็ส่งผ่านไปได้โดยการสัมผัสแบบนี้….

โอ้เห้มนุด วันนี้วันดีปีใหม่ท้องฟ้าแจ่มใส วันนี้ข้าได้ทำการแต่งโดจินชิเป็น3คู่ อาจจะลวกๆหรืออะไรก้ช่างมันเถอะก็แค่

อยากแต่ขำๆบ้าๆบอๆใครที่เขามาอ่านก็สุขสันต์วันปีใหม่มีความสุขมากๆ